عصر ایران - در دنیایی که همه چیز با سرعت در حال تغییر است، کارلو مولیناری (Carlo Molinari) هنر را به ابتدایی ترین و خالص ترین شکل خود بازگردانده است. او با استفاده از هیچ چیز جز سنگ، شاخه و نیروی جاذبه، آثاری خلق می کند که گویی قوانین فیزیک را به چالش می کشند. هنر او نه تنها یک نمایش بصری، بلکه دعوتی است به سکوت، صبر و تماشای لحظه ای که در آن تعادل حرف اول را می زند.
مولیناری از هیچ ماده مصنوعی، چسب یا پایه ای استفاده نمی کند. او تنها با مواد موجود در محل (سنگ ها و چوب های یافته شده در طبیعت) کار می کند. برای او، هر مجسمه یک گفتگوی موقت میان لمس انسان و روح طبیعت است.
شهود به جای نقشه: او بر اساس غریزه و حس لامسه، نقطه ثقل هر سنگ را پیدا می کند.
پایداری در ناپایداری: آثار او تا زمانی وجود دارند که باد یا لرزشی کوچک آن ها را فرو نریزد؛ این یادآوری است بر زودگذر بودن زیبایی.
چیدمان سنگ ها برای کارلو مولیناری فراتر از یک سرگرمی است؛ این یک تمرین مدیتیشن است. او معتقد است که برای به تعادل رساندن یک سنگ ناصاف روی یک سطح باریک، باید ابتدا ذهن خود را به تعادل برسانید. این فرآیند نیازمند:
یکی از زیباترین جنبه های هنر مولیناری، ردپای صفر اوست. وقتی کار تمام می شود، هیچ تخریبی در طبیعت صورت نگرفته است. اگر مجسمه ای فرو بریزد، سنگ ها دوباره به بخشی از بستر زمین تبدیل می شوند. این هنر به ما می آموزد که می توان زیبایی خلق کرد بدون آنکه به محیط زیست آسیبی رساند.
