ویدئوی کودکان شیرین‌زبان که کارهای بامزه انجام می‌دهند در اینستاگرام توجه همه را جلب و به‌سرعت گُل می‌کند. ویدئوهای بعدی و بعدی منجر به ایجاد یک صفحه مجزا برای این کودکان می‌شود و لحظات شخصی کودک توسط والدین آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود.
باید بدانیم هر انسانی در اشتراک لحظات زندگی‌اش با دیگران، باید حق انتخاب داشته باشد و ما در جایگاه والد اجازه نداریم به‌جای آن‌ها تصمیم بگیریم...! بدون شک این مسئله یکی از مصادیق کودک‌آزاری است و بهره‌کشی اقتصادی از کودکان محسوب می‌شود که خلاف قانون است.
البته تمام والدین این کار را برای درآمدزایی از کودکانشان انجام نمی‌دهند. اما جذابیت دیده شدن، افزایش فالوور و لایک بیشتر، دامی برای نقض حریم خصوصی کودکان است و قضاوت‌هایی از پیش تعیین شده برای آن‌ها می‌سازد که می‌تواند منجر به آسیب‌های زیادی در دوره نوجوانی‌شان شود.
جای کودکان نه در خیابان و نه در اینستاگرام، بلکه در میان همسالان و در مدرسه است. ممکن است متوجه خشونتی که علیه کودکان در فضای مجازی می‌کنیم نباشیم و با لایک از آن‌ها حمایت کنیم.
باید سواد رسانه‌ای خود را بالا ببریم و بدانیم که توجه ما، یک کالای ارزشمند و مؤثر است و همان‌طور که معتقدیم نباید به کودکان کار خیابانی پول بدهیم چون از طرف افراد دیگر اجیر می‌شوند در مواجهه با کودکانِ کارِ مجازی هم همین کار را باید انجام بدهیم و آن‌ها را فالو و لایک نکنیم.
