محققان اخیرا در مطالعه‌ای توانستند مدل پیش بالینی خاصی را به دست آورند که می‌تواند اثر طولانی مدت ویروس HIV و درمان‌های احتمالی آن را بررسی کند. موش‌های معمولی نمی‌توانند به ویروس HIV مبتلا شوند به همین دلیل محققان به این موش‌ها این ویروس را همراه با سلول‌های انسانی به نام CD4 T تزریق کردند. اما این مدل با توجه به مشکلاتی که ایجاد می‌کند بسیار محدود است. سلول انسانی تزریق شده بافت بدن موش را به عنوان عامل خارجی می‌شناسد و به آن حمله می‌کند و منجر به بیماری شدید موش می‌شود.
اما در مقاله‌ای که اخیرا در ژورنال Experimental Medicine منتشر شده، محققان از نوعی از سلول‌های CD4 استفاده کرده‌اند که به بافت موش حمله نمی‌کند و می‌تواند تمام تحقیق را مدلسازی کند. این مدل جدید تنها بخشی از تلاش‌های گسترده برای سلول درمانی یا سیتوتراپی ویروس HIV است. در سیتوتراپی از سلول‌های خود بیمار استفاده می‌شود تا شخص بتواند با بیماری‌هایی مثل سرطان مبارزه کند و تاکنون نتایج خوبی از این روش درمانی دیده شده است. محققان زیادی در تلاشند تا از این روش برای درمان بیماری ایدز استفاده کنند، اما مشکل مدلسازی در موش‌ها و جمله سلول‌های CD4 به بافت موش همواره وجود داشته است.
محققان علت این مشکل را استفاده از سلول‌های تی «ساده» در بدن موش دانستند که هنوز با بیماری‌ها سر و کار نداشتند و به پروتئین‌های موش حمله می‌کردند. اما با استفاده از سلول‌های تی که حافظه بلند مدتی از برخورد با عفونت‌ها و بیماری‌ها داشتند، توانستند این مشکل را رفع کنند. محققان مشاهده کردند که این سلول‌ها در بدن موش نیز دقیقا مانند بدن انسان با ویروس HIV کشته می‌شوند و می‌توانند با داروهای آن بهبود یابند.
محققان در این مدل جدید و موفق از نوعی سلول تی استفاده کردند که همزمان برای درمان سرطان نیز استفاده می‌شود. آن‌ها در این روش توانستند با تزریق سلول CD4 T از یک نفر و سپس تزریق سلول‌هایی معروف به «کشنده تی» از همان شخص به موش، این بیماری را با تقریب خوبی درمان کنند و سلول‌ها را بازیابی کنند.
