به گزارش خبرنگار حوزه معارف گروه علمی فرهنگی هنری خبرگزاری صدا و سیما، مردی که دروس اولیه فقه را در همدان در محضر استادانی، چون ملاعلی معصومی همدانی، فراگرفت و در ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل راهی شهر قم شد. آنجا بود که آشنایی اش با روح الله خمینی، حسین طباطبایی بروجردی، محمدرضا گلپایگانی، محمدحسین طباطبایی، محمد محقق داماد و رحیم ارباب، فصل جدیدی از زندگیش را رقم زد.
شهید مفتح که استعداد و دانش خود در علوم حوزوی را بار‌ها و بار‌ها نشان داده بود، رفته رفته جزو مدرسین معروف حوزه علمیه شد. در کنار تحصیل در حوزه، شهید مفتح پس از مدت نسبتاً کوتاهی موفق به اخذ درجه دکتری (P.H.D) در رشته فلسفه شد.
مقاله وی با عنوان «وحدت مسجد و دانشگاه» که در اوایل دهه ۴۰ در نشریه مکتب اسلام قم چاپ شده بود بیانگر نوع تفکر و تلاش عملی وی بود.
سطح بالای علمی، تبحر و تسلط، بیان شیوا و قلم قدرتمند این استاد زمینه حضور وی در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را فراهم کرد و از آنجایی که شهید مفتح به شوق زیادی برای همکاری با استاد شهید آیت الله مطهری داشت از سال ۴۹ در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت.
آیت الله مفتح با قبول امامت مسجد جاوید در سال ۵۲ هسته‌ای دیگر را در جهت تجمع نیرو‌های مسلمان مبارزه و سنگری برای ارائه اسلام راستین و جبهه‌ای برای مبارزه با رژیم پهلوی ایجاد کرد.
وی ابتدا اقدام به تشکیل کتابخانه‌ای در مسجد کرد و سپس با تشکیل کلاس‌های مختلف از جمله اصول عقاید، فلسفه، اقتصاد، تفسیر قرآن، نهج البلاغه، عربی، تاریخ ادیان، جامعه شناسی و... برای دانشجویان و نیز کلاس‌های دیگری در سطح دانش آموزان اقدامی مؤثر در جهت بالابردن سطح آگاهی‌های مذهبی به صورتی منظم و هدفمند و همچنین ایجاد زمینه برای آشنایی و تشکل در جهت پیشبرد انقلاب اسلامی کرد تا این که در سوم آذر ۵۳ با دستگیری شهید آیت الله مفتح و آیت الله سید علی خامنه‌ای، مسجد جاوید تعطیل شد. شهید مفتح حدود ۲ ماه در زندان رژیم زیر شدیدترین شکنجه‌ها گذراند.
حدود ۲ سال پس از آزادی از زندان، شهید آیت الله دکتر مفتح امامت مسجدی در نزدیکی حسینیه ارشاد را پذیرفت و آن مسجد را «قبا» نامید و بدین صورت مسجد قبای دیگری در راستای مسجد قبا در صدر اسلام بنیاد نهاده شد تا سنت‌های اصیل رسول خدا و خاندان پاکش را احیا کند.
این مسجد را به عنوان بزرگترین سنگر در جریان مبارزات انقلاب اسلامی درآورد. جمعیت‌های چندین صدهزار نفری که در سال‌های ۵۶ و ۵۷ در سخنرانی‌های ماه مبارک رمضان در مسجد گرد می‌آمد، تا آن زمان بی سابقه بوده و رعب و وحشت زیادی در دل رژیم منفور پهلوی ایجاد می‌کرد.
آیت الله مفتح فعالیت‌های بین المللی زیادی هم داشت. او معتقد بود اساسی‌ترین کار برای پیشرفت هرچه بیشتر شیعیان لبنان، بالاتر بودن سطح آموزش و فرهنگ آنان است. در همین راستا برای جنگ زدگان لبنان دو برنامه کوتاه مدت و درازمدت داشت. در برنامه کوتاه مدت سعی بر آن داشت تا مخارج تحصیلی کودکان شهدای لبنان را تأمین کند و در این راه موفق شد عده زیادی از بازماندگان شیعیان جنگ زده را با تأمین مخارج تحصیل و پوشاک و غذا راهی مدارس کند.
هدف او از اجرای برنامه درازمدت این بود که یک مرکز و مجتمع آموزشی شیعی در لبنان ایجاد کند و با این اقدام دست به اساسی‌ترین کار در جهت از بین بردن عقب افتادگی شیعیان لبنان زد.
شهید مفتح در رمضان سال ۵۶ اقدام به تشکیل جلسات سخنرانی در مسجد قبا کرد و از کسانی که رژیم، آن‌ها را از انجام سخنرانی منع کرده بود دعوت کرد و با این عمل، قدم مؤثری را در جهت رسوا کردن رژیم برداشت. پس از روز‌های سازندگی ماه رمضان ۵۶، شهید آیت الله دکتر مفتح اعلام کرد که نماز عید فطر را در زمین‌های قیطریه خواهد خواند.
ساعت ۸ صبح پنجشنبه ۱۶ شهریور دکتر مفتح به زمین‌های قیطریه آمد و مشاهده کرد که سرتاسر زمین توسط نیرو‌های مسلح ارتش شاهنشاهی اشغال شده است.
در اوایل راه، ارتش شروع به شلیک تیر هوایی و گاز اشک آور به سوی جمعیت مؤمن و مبارز کرد، اما مردم با روشن کردن آتش و سوزاندن مقوا در اطراف شهید مفتح مانع از آسیب رسانی گاز به ایشان شدند. نظامیان شاه کمی پائین‌تر (خیابان دکتر شریعتی) حمله و دکتر مفتح را با سرنیزه و قنداق تفنگ به سختی مجروح و مضروب کردند به طوری که امکان حرکت از وی سلب شد.
شهید مفتح که صبح جمعه ۱۷ شهریور برای مداوا و پانسمان زخم‌های ناشی از تظاهرات دیروز، به بیمارستان رفته بود، موقع بازگشت به منزل به وسیله ساواک دستگیر شد.
بدین ترتیب در اولین ساعات حکومت نظامی، وی با تن و بدنی مجروح دستگیر و روانه زندان کمیته ضد خرابکاری شاه شد. بعد از ۲ ماه که رژیم سابق بر اثر اوج گیری انقلاب ناچار به گشودن در زندان‌ها شد، شهید آیت الله دکتر مفتح از زندان آزاد شد.
کوشش‌های شبانه روزی استاد مفتح، پس از انقلاب با شدتی بیشتر دنبال شد. لیاقت، جدیت و کاردانی ایشان ناشی از ایمان و اعتقاد عمیق شان به انقلاب اسلامی بود. وی علاوه بر عضویت در شورای انقلاب با درخواست دانشجویان دانشکده الهیات و بعد از مشورت با استاد مطهری، سرپرست دانشکده الهیات شد و علاوه بر این سرپرستی کمیته منطقه ۴ تهران نیز برعهده وی بود. دکتر مفتح در ادامه سالیان دراز کوشش و تلاش برای وحدت فیضیه و دانشگاه که اسلام بر جامعه حاکم و کشور تحت رهبری‌های حضرت امام به پیش می‌رفت، به کوشش خود در این زمینه افزوده و در سالگرد شهادت آیت الله حاج سید مصطفی خمینی اقدام به تشکیل سمینار وحدت حوزه و دانشگاه در دانشکده الهیات کرد که این اولین سمیناری بود که تحت این عنوان برگزار می‌شد.
آیت الله مفتح در ساعت ۹ صبح روز سه شنبه ۲۷ آذر ۵۸ در حیاط خلوت دانشکده الهیات دانشگاه تهران با شلیک چند گلوله از سوی ضاربین به شدت زخمی شد و در ساعت ۲ بعدازظهر همان روز به شهادت رسید.
سحر قناعتی.
