بروکس در ۱۹۸۴ حق گسترش و امتیاز هوترس را از لین.دی.استورات و پنج خرده شریک وی خرید و همراه با گروهی از سرمایه‌گذاران شرکت «هوترس آمریکا» را تاسیس کرد. بروکس در نهایت توانست کنترل بخش بیشتری از این شرکت و ریاست بر تمامی آن را از آن خود کند. با رهبری وی هوترس- که پیش‌تر و در میانه دهه ۸۰، متشکل از ۶رستوران در کلیرواتر فلوریدا و حومه آن بود- به یک رستوران زنجیره‌ای بزرگ در سطح جهان با بیش از ۴۳۰ شعبه (در کشورهایی مانند تایوان، ونزوئلا و سوئیس) بدل شد.
این شرکت همچنین مشتمل بر «هوترس ایر»، یک شرکت هواپیمایی فعال از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶؛ «هوترس پرو کاپ»، در حوزه مسابقات اتومبیل‌رانی؛ هوترس پرو تور (گلف)؛ هوترس هتل در لاس‌وگاس و هوترس مسترکارد بود.
بروکس در ۲۰۰۱ علامت تجاری هوترس را از پایه‌گذاران آن خرید و دو سال بعد کنترل شرکت را به فرزندش کوبی سپرد تا خود برای دوران بازنشستگی راهی میرتل بیچ در کارولینای جنوبی شود. او در سال ۱۹۹۶ به عنوان «کارآفرین سال جورجیا» شناخته شد.
بروکس از حامیان برجسته موسسات آموزشی کارولینای جنوبی به شمار می‌رفت. «مرکز هنرهای نمایشی رابرت اچ. بروکس» در دانشگاه کلمسون در سال تحصیلی ۱۹۹۴-۱۹۹۳ تکمیل شد و به افتخار وی نام‌گذاری شد. او همچنین ۲ میلیون دلار به «دانشگاه کارولینای ساحلی» (کانوی، سی سی) در ۲۰۰۳ اهدا کرد تا نخستین استادیوم فوتبال آن دانشگاه تاسیس شود. او در دانشگاه کلمسون، انستیتو ورزش‌های موتوری بروکس را تاسیس کرد که اکنون با نام «انستیتو علوم ورزشی بروکس» شناخته می‌شود و به عنوان نخستین موسسه در نوع خود در آمریکا به مطالعه در باب صنعت ورزش‌های موتوری این کشور اختصاص دارد. او در ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۶ در میرتل بیچ چشم بر جهان فرو بست.
