به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اعتماد، تاریخ نشان داده قدرت‌های شرقی نیز قابل اعتماد نیستند و با ارتباط اقتصادی گسترده و منافعی که از اقتصاد بین‌المللی دارند، هرگز توافق سازنده‌ای با ایران نخواهند کرد، چراکه در این صورت تحریم‌های احتمالی وضع شده علیه آنها منافع کلان اقتصادی‌شان را به خطر می‌اندازد.
طرف مقابل، امریکا نیز بدون چشمداشت به مسائل نظامی و فرامرزی ایران، بعید است به توافقی با دولت آتی ایران دست یابد.
با وجود اینکه پس از رسانه‌ای شدن خبر غنی‌سازی 60 درصد ایران مقامات امریکایی اذعان کردند نیاز به توافق ضروری‌تر از گذشته است اما شاید بتوان گفت آنچه مجددا روی به ظاهر خوش طرف‌های غربی را به سمت ایران جلب کرده، مساله همکاری و توافق احتمالی ایران و چین بود؛ چراکه نفود چین در منطقه حساس خاورمیانه برای امریکا شکست تلقی شده و باعث تقویت رقیبِ سیاسی و اقتصادی‌اش می‌شود. از طرفی پیوستن ایران به جبهه شرق یادآور رویارویی دو جبهه شرق و غرب در دوران جنگ سرد است و مسلما مساله ایران را برای امریکا پیچیده‌تر می‌کند.
درنهایت با توجه به گرایش جریان سیاسی حاکم بر دولت آتی ایران و اقدامات و رایزنی‌های انجام شده آشکار و پنهان با چین و روسیه و تقویت حس بی‌اعتمادی به قدرت‌های غربی، می‌توان گفت که توافق با قدرت‌های شرقی گزینه محبوب‌تری است، مشروط به اینکه راهکاری اتخاذ شود تا اقدامات بازدارنده امریکا و تحریم‌های احتمالی اعمال شده برای طرفین این توافق منجر به ضرر و زیان و فسخ قرارداد بسته شده نشود.
