به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از رادیو فرانسه، سربازان آلمانی که در دو دهه گذشته بخشی از دوره خدمات خود را در افغانستان گذرانده‌اند، در پی پیروزی‌های پیاپی طالبان معنائی برای ماموریت پرخطر خود نمی‌یابند و با مراجعه به مراکز روان درمانی، در جست و جوی فرصتی برای حرف زدن با درمانگرها و یافتن پاسخی برای این پرسش ساده‌اند که با چه هدفی به افغانستان اعزام شدند تا در آنجا شاهد دلخراش ترین صحنه‌ها باشند.
به نوشته اشپیگل آنلاین، این مراجعات به سربازانی که در هفته‌های جاری از ماموریت افغانستان بازگشته‌اند محدود نمی‌شود، بلکه افرادی از میان همه نیروهائی را در بر می‌گیرد که ظرف ٢٠ سال گذشته به تناوب به افغانستان اعزام شده‌اند.
رسانه‌های آلمانی گزارش می‌دهند که در بسیاری موارد خانواده‌های سربازانِ دستخوش تالمات روحی و اختلالات روانی نیز به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند و یا خواستار تعیین نوبت برای مراجعه می‌شوند، زیرا برای برخورد با سربازان سابق نیاز به کمک دارند.
خاطرات تلخی که زنده می‌شوند
معاون انجمن مجروحان جنگی آلمان به «فونکه مدین گروپه» (گروه رسانه‌های رادیوئی) گفته است «تصاویر دردناکی که این روزها از افغانستان می‌رسد، رنج‌هائی را که نظامیان زن و مرد در ماموریت افغانستان تحمل کرده‌اند دوباره زنده می‌کند. آن‌ها در حال حاضر به شدت نیازمند حرف زدن برای گشودن گره‌های روحی و روانی ناشی از ماموریت افغانستان هستند و کمک از طریق گفتار درمانی را جست و جو می‌کنند».
به گفته وی، مشکل بزرگ سربازان این است که معنائی برای جانفشانی‌های خود نمی‌یابند. آن‌ها احساس می‌کنند که ماموریت‌هایی که اغلب با ترس و مرگ نیز همراه بوده، در نهایت هیچ نتیجه‌ای به بار نیاورده است.
تاثیر مخرب عقب نشینی شتاب زده غرب
بیلد، پرشمارگان ترین و جنجالی ترین روزنامه آلمان روز شنبه (٢١ اوت/٣٠ مرداد) در همین زمینه نوشته است «سربازان آلمان طی ٢٠ سال، زندگی خود را در ماموریت‌های افغانستان به خطر انداختند، آن‌ها باید می‌دیدند که چگونه همقطارانشان کشته می‌شدند تا انسان‌ها در آن سرزمین بتوانند آزاد زندگی کنند. اکنون، پس از عقب نشینی شتاب زده غرب، طالبان در افغانستان به قدرت باز می‌گردند و وحشت و خشونت را گسترش می‌دهند و همه این‌ها باعث می‌شود که زخم‌های کهنه این نظامیان بار دیگر سر بازکند».
به گزارش وزارت دفاع آلمان، دولت طی ٢٠ سال گذشته، روی هم رفته نزدیک به ١۵٠ هزار نظامی را به تناوب به افغانستان فرستاده است و در روزهای آخر هنوز حدود ١٤٠٠ نظامی آلمانی در افغانستان وظیفه آموزش ارتشی را برعهده داشتند که کشور خود را بدون کوچکترین مقاومتی تسلیم طالبان کرد.
به نوشته بیلد، تعداد بی شماری از سربازان وزارت دفاع آلمان با مشاهده تصویرهای دردناک این روزهای افغانستان دچار اختلالات روانی شده‌اند.
در جست و جوی معنا
توماس اردینگر، روانشناس مقیم کلن آلمان گفت: «انتظار می‌رود که در ماه‌های آینده بر تعداد سربازانی که در بازگشت از افغانستان دچار مشکلات روحی شده‌اند و به کمک نیاز دارند افزوده شود. این پدیده به ویژه در مورد مجروحان جنگی جدی‌تر خواهد بود که در ماموریت افغانستان دچار نقص عضو یا آسیب روحی شده‌اند. سربازانی که به افغانستان اعزام شدند اغلب فکر می‌کردند که به توسعه یک کشور کم توسعه و گسترش رفاه مردم فقیر این کشور کمک می‌کنند. حال با بازگشت طالبان به قدرت، آن‌ها احساس می‌کنند که همه فداکاری‌ها بی معنا بوده است».
کابوس‌هائی که تازه می‌شوند
نشریه دی ولت به نقل از یک افسر زن ٣۶ ساله به نام «جنی برونز» که ماموریت افغانستان را تجربه کرده شرح می‌دهد «من و همکارانم در هندوکش تقریبا هر شب زیر آتش طالبان قرار داشتیم. اندکی پس از آن که به آلمان بازگشتم با یک درخت تصادف کردم، زیرا احساس می‌کردم صدای یک هلیکوپتر را در پشت سرم می‌شنوم».
تنها در روزهای پس از پیروزی طالبان نیست که سربازان آلمانی در بازگشت از افغانستان به مراکز روان درمانی مراجعه می‌کنند. این روند از سوی یک مرکز تحقیقاتی وابسته به وزارت دفاع از سال ٢٠١۵ تا ٢٠١٩ مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این تحقیقات نشان می‌دهد که در هر سال به طور متوسط نزدیک به ٢٠٠ سرباز بازگشته از افغانستان خواستار کمک روان درمانگران ارتش و دیگر مراکز درمانی شده‌اند.
به گفته دکتر توماس اردینگر، اگر عقب نشینی غرب به تسلیم بدون قید و شرط دولت و ارتش افغانستان در برابر طالبان منتهی نمی‌شد، بی تردید بار روحی ماموریت افغانستان تا این حد سنگین نبود.
بعد از توافق فوریه ۲۰۲۰ آمریکا و طالبان و امضای «توافقنامه صلح» بین دو طرف، روند خروج نظامیان آمریکایی و متحدان این کشور از افغانستان شروع شد. در هفته‌های اخیر طالبان موفق به پیشروی در افغانستان و تصرف شهرهای مهم این کشور شد و سرانجام ۲۴ مرداد وارد کابل شد و دولت محمد اشرف غنی در افغانستان سقوط کرد.
