به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، سوره تکویر یا کُوِّرَت، هشتاد و یکمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام قرآن کریم جای دارد.
تکویر به معنای درهم پیچیده شدن و تاریک شدن است. این نام از نخستین آیه این سوره مبارکه گرفته شده است.
علت نام‌گذاری
نام این سوره، تکویر یا کُوِّرَت است؛ چرا که در آیه اول آن به واژه «کُوِّرَت» به معنای در هم پیچیده شدن و تاریک شدن اشاره شده است.
محل و ترتیب نزول
سوره تکویر جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول هفتمین سوره‌ای است که بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف هشتاد و یکمین سوره است و در جزء سی‌ام جای دارد.
تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها
سوره تکویر ۲۹ آیه، ۱۰۴ کلمه و ۴۳۴ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی، جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) است. خداوند در آیات پانزدهم تا هجدهم این سوره به ستارگان، شب و صبح قَسَم یاد می‌کند.
محتوای سوره
محتوای این سوره مبارکه نشان می‌دهد که در اوایل بعثت نازل شده است؛ زیرا پیامبر (ص) را از تهمت‌های مشرکان منزه و دور می‌خواند. این محتوا را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد:
۱. بیان نشانه‌های روز قیامت و حوادث آن: آیات آغازین سوره درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های پایان این جهان سخن می‌گوید؛ از جمله در هم پیچیده شدن خورشید، سقوط ستارگان، راه‌افتادن کوه‌ها از شدت زلزله و وحشت مردم.
۲. بیان عظمت قرآن و و تنزیه جبرئیل: در بخش دوم سخن از عظمت قرآن و آورنده آن و تأثیرش بر نفوس انسانى است. در این بخش آمده است قرآن به وسیله فرستاده‌ای امین نازل شده که به خلاف ادعای مشرکان، شیطان در آن نفوذ ندارد.
آیات مشهور
سوره تکویر درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تأثیر آن سخن می‌گوید. در روایات آمده است اگر کسی سوره «إذا الشمسُ کُوِّرَت» را بخواند، خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند.
از آیات مشهور این سوره، آیه هشتم و نهم است که درباره زنده به گور کردن دختران در زمان جاهلیت سخن می‌گوید و می‌پرسد این دختران به کدامین گناه کشته شده‌اند.
وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ (آیه ۸ و ۹)
ترجمه: و آنگاه که از دخترِ زنده به گور شده پرسیده شود به کدامین گناه [به ناحق] کشته شده است.
گفته شده این آیه مربوط به یکی از رسم‌های عرب جاهلیت است که دختران را به علل مختلف از جمله فقر شدید، ارزش نداشتنِ زن به عنوان انسان و ترس از ننگ‌آوری در آینده، زنده‌زنده در گور می‌کردند.
در برخی روایات، معنای گسترده‌ای برای این آیه بیان شده است، به گونه‌ای که هرگونه قطع رحم (در مقابل صله رحم) یا قطع مودت اهل‌بیت (ع) را شامل می‌شود؛ [یعنی افراد به دلیل آنکه با خوشاوندانشان صله رحم نکرده‌اند یا دوستی با اهل‌بیت را در دل نداشته‌اند، بازخواست می‌شوند.]
همچنین از امام باقر (ع) درباره تفسیر این آیه سؤال شد و آن امام گفت: «منظور، کسانی‌اند که در راه محبت و دوستی ما کشته می‌شوند.»
فضیلت و خواص
از جمله فضیلت‌ها و خواصی که در روایات برای تلاوت سوره تکویر گفته شده این موارد است:
در امان بودن از رسوایی هنگام گرفتن نامه اعمال.
در امان بودن از خیانت دیگران در زیر پناه خداوند.
متن و ترجمه سوره
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَ‌تْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَ‌تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَ‌تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ‌تْ ﴿٥﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَ‌تْ ﴿٦﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَ‌تْ ﴿١٢﴾ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ‌تْ ﴿١٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿١٦﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ کَرِ‌یمٍ ﴿١٩﴾ ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْ‌شِ مَکِینٍ ﴿٢٠﴾ مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ رَ‌آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿٢٤﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَّ‌جِیمٍ ﴿٢٥﴾ فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿٢٧﴾ لِمَن شَاءَ مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّـهُ رَ‌بُّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٩﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه که خورشید به هم درپیچد، (۱) و آنگه که ستارگان همى‌تیره شوند، (۲) و آنگاه که کوه‌ها به رفتار آیند. (۳) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) و آنگه که وحوش را همى‌گرد آرند، (۵) دریا‌ها آنگه که جوشان گردند، (۶) و آنگاه که جان‌ها به هم درپیوندند، (۷) پرسند چو زان دخترک زنده به‌گور: (۸) به کدامین گناه کشته شده است؟ (۹) و آنگاه که نامه‌ها زهم بگشایند، (۱۰) و آنگاه که آسمان ز جا کنده شود، (۱۱) و آنگه که جحیم را برافروزانند، (۱۲) و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند، (۱۳) هر نَفْس بداند چه فراهم دیده. (۱۴) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) [کز دیده] نهان شوند و از نو آیند، (۱۶) سوگند به شب، چون پشت گرداند، (۱۷) سوگند به صبح، چون دمیدن گیرد، (۱۸) که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) نیرومند [که] پیش خداوند عرش، بلندپایگاه است. (۲۰) در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است. (۲۱) و رفیق شما مجنون نیست؛ (۲۲) و قطعاً آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده. (۲۳) و او در امر غیب بخیل نیست. (۲۴) و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم. (۲۵) پس به کجا مى‌روید؟ (۲۶) این [سخن] به‌جز پندى براى عالمیان نیست؛ (۲۷) براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود. (۲۸) و تا خدا، پروردگار جهان‌ها، نخواهد، [شما نیز] نخواهید خواست. (۲۹)
