مطالعات جدید محققان نشان می دهد افرادی که ضریب هوشی بالاتری دارند ترجیح می دهند شب ها دیرتر خوابیده و صبح ها دیرتر از خواب بیدار شوند. البته موضوع فوق به معنی این نیست که هر کسی شب زنده داری کرد لزوما دارای هوش زیادی است.

محققان در مطالعات خود دریافتند افراد باهوش بیشتر به شب بیداری و خوابیدن تا ساعات پس از صبح علاقه دارند. این یافته ها بر اساس مطالعه ای که روی زمان خواب نوجوانان و ضریب هوشی دوره بزرگسالی آن ها انجام شد، به دست آمد.

محققان دریافتند که نوجوانان بسیار باهوش به طور متوسط ساعت ۱۲:۲۹ به رختخواب می ‌رفتند و ساعت ۷:۵۲ صبح از خواب بیدار می‌ شدند.

در مقابل، افراد دارای هوش کمتر به طور متوسط در ساعت 11:41 شب به رختخواب رفته و به طور متوسط در ساعت 7:20 صبح از خواب بیدار می شدند. گفتنی است در تعطیلات آخر هفته، زمانی که مردم برای پیروی از ریتم‌ های خود فرصت بیشتری دارند، این تفاوت‌ ها حتی آشکارتر بود.

نویسندگان این مطالعه درباره میانگین زمان خواب افراد توضیح می دهند: افراد راکد به طور متوسط در ساعت 00:35 به رختخواب می روند در حالی که افراد دارای ضریب هوشی بالاتر ساعت 01:03 به رختخواب می روند. 

گفتنی است باید به خاطر داشته باشیم که همه این زمان ‌ها برای نوجوانانی است که بیشتر از بزرگسالان می ‌خوابند. برای بزرگسالان، زمان ‌های مشابه احتمالاً زودتر است، زیرا بزرگسالان آزادی و زمان آزاد کمتری داشته و مدت ‌های کوتاه ‌تری می ‌خوابند.

به باور محققان، بزرگسالانی که به طور طبیعی بعد از ساعت ۱۱ شب به رختخواب رفته و بعد از ساعت ۸ شب بیدار می شوند، افراد شب زنده دار محسوب می شوند. پژوهشگران در این رابطه می گویند: ده ها هزار سال پیش طبیعی بود که زودتر بخوابیم و زودتر از خواب بیدار شویم و در واقع مقوله شب زنده داری و دیر به رختخواب رفتن،  یک روند تکاملی محسوب می شود.

به عبارت دیگر، همانطور که انسان تکامل یافته و باهوش تر شده اند، تمایل دارند دیرتر بخوابند. در حقیقت فعالیت های شبانه یک مقوله نسبتاً مدرن از نظر تکاملی است.

در خاتمه گفتنی است این موضوع به معنی تشویق افراد به شب زنده داری نبوده و معمولا افراد موفق شامل کسانی هستند که ترکیب هوش بالا و برنامه ریزی دقیق برای زندگی داشته و لزوما افراد شب زنده دار باهوش تر از سایرین نیستند.