رضا بهاری در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه هر جوانی به دنبال معنا و درک حقیقت و کشف حوادث گذشته و آینده است، اظهار کرد: جوان ایرانی ما، دارای ظرفیت‌ها و استعدادهای شگرفی است.
وی افزود: این جوان در کنار این امکانات، پشتوانه تجارب گذشتگان را نیز پیش رو دارد، اما برای دستیابی به آمال و آرزوهای خود با موانع فراوانی روبروست و بعضاً رگه‌هایی از نااُمیدی جسم و جان او را احاطه می‌کند.
بهاری بیان کرد: زیاده‌طلبی، توقعات بیش‌از وسع، ناپختگی، انتظارات برآورده نشده، ناکامی‌های احتمالی از بزرگ‌ترین شاخصه‌های تهدید کننده جوان است، او دائماً به فکر استقلال رأی و اندیشه خود تلاش می‌کند و تلاش دارد تا شغلی پیدا کند، مدارج تحصیلی را طی و او حق دارد عاشق شود و چه بسا در این راه شکست سختی را متحمل شود.
این روانشناس عنوان کرد: جوان امروزی در مقایسه با نسل گذشته خود کم طاقت تر است، او صبوری و قناعت پیشگی نسل قبلی را کمتر دارد و احساس کُندی در رسیدن به آمال و آرزوها دارد.
وی افزود: طولانی شدن مقاطع تحصیلی او را کم طاقت کرده، سربازی برای وی سد بزرگی بوده، دیر رسیدن و یا نرسیدن به شغل، درآمد، تشکیل کانون خانواده و استقلال در اداره زندگی مشترک، وابستگی به دیگران برای حفظ و کیان زندگی، او را سرخورده می‌کند.
بهاری با اشاره به اینکه جوان امروز در پذیرش الگو و نهادهای اخلاقی و رفتاری دچار تزلزل و بدنبال ایجاد و یا ساخت یک هویت مستقل است، عنوان کرد: این جوان در رابطه با مسائل فرهنگی و باورها، سنت‌ها و اندیشه‌های فکری در موج‌ها و گرداب‌های بزرگ قرار گرفته است، تناقص‌ها و تضادها او را مردد کرده و با نوسانات و ولتاژهای کم و زیاد فراوانی روبرو است.
این روانشناس با اشاره به اینکه خانواده و حکومت در خصوص نسل جوان امروزی به یک باز مهندسی هدفمند و حرفه‌ای نیاز دارند، تصریح کرد: شاید با یک بیل بتوان جلوی یک جوی آب را گرفت، اما اگر بر این امر مدیریت نباشد چه بسا جلوی یک سیلاب را با پیل هم نتوان گرفت.
وی عنوان کرد: حاکمیت امروز با نسلی روبرو است که امنیت و حفاظت کشور در همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را باید در یک مرحله گذار بدست آنان سپرد و حفظ این امانت نیازمند تربیت و اخلاقی کردن نسل امروزی است.
بهاری با اشاره به اینکه جوان ایرانی افق و امید آینده این آب و خاک است، افزود: کنترل توقعات، احساسات سازندگی و هدفمند کردن اندیشه‌ها و باورهای آنان، مسئولیت حکومت را صد چندان کرده است.
این روانشناس با اشاره به اینکه جوان باید احساس مِهتری کند، تصریح کرد: حس ناتوانی و کِهترین و دشوارسازی محیط اطراف او اعتماد به نفس وی را کاهش می‌دهد، بنابراین اساتید، مربیان و معلمین تکلیف دارند، انرژی مثبت درونی او را تقویت و ترغیب کرده و توانمندی‌های بالقوه آنان را در انظار عمومی و در چشم او بزرگ جلوه دهند و در کنترل و مهار توقعات بی‌حاصل و بی‌شمار او اعمال مدیریت کنند.
وی با اشاره به اینکه والدین باید بپذیرند که نسل امروز کاملاً متفاوت‌تر از خودشان است، بیان کرد: ذهن‌خوانی و قضاوت نادرست، تبعات جبران‌ناپذیر و بعضاً مخاطره‌آمیزی را می‌تواند برای نوجوان و جوان رقم بزند، در حالی که واکنش‌های کلامی و غیر کلامی مثبت می‌تواند ایمن‌ساز باشد. .
بهاری ادامه داد: مفاهمه و همترازی با لسان جوان و نوجوان و ارتباطات دو سویه همراه با تحمل، صبر و بردباری زمینه‌ساز درک مشترک و کاهش تقابل طرفین خواهد شد.
این روانشناس افزود: پدران و مادران باید از سرمایه‌های کشور صیانت و حفاظت کنند و دریچه‌های امید را بر روی آنان باز کنند و در مقابل جوانان نیز بدانند عمر، سرمایه همیشگی و جاودانی نیست.
وی تأکید کرد: جوانی، اگر آبیاری و حفاظت نشود در مقابل کوران حوادث و تلاطم طوفان خُرد می‌شود.
بهاری با اشاره به اینکه سرخوشی و نگاه سرخوشانه آفت و بلیه یک جوان است، عنوان کرد: جوان باید بیاموزد که شخصیتی واقع. بین و واقع‌نگر داشته باشد، خوش‌بینی نیاز نسل ماست.
این روانشناس افزود: مجاهدت در این مسیر، صبر و متانت می‌خواهد، او را باید در این مسیر سخت و زمخت، یاریگر باشیم و جوان امروزی باید سپاسگزار و قدرشناس بزرگان جامعه خود باشد.
انتهای پیام
