به گزارش خبرگزاري صداو سيما، رنگ یا نور و یا سنگ آبی از روزگاران گذشته در بناگری ایرانی، ارزش و جایگاه والایی داشته است.از دیدگاه نُمادپردازی ایرانی، «آبی»، چه در قالب رنگ یا نور و چه در قالب سنگ آن، نماد «آب» و پاکی است. چون آب با داشتن رنگ آبی، نخستین آفریده خدای یکتا در جهان مادی است.
وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْ ءٍ حَیٍّ : و هر چیزی را از آب آفریدیم.
از زیرشاخه های رنگ آبی، آبی فیروزه ای است که جهانیان آن را بنام «آبی ایرانی» هم
می شناسند. آبی فیروزه ای یا آبی ایرانی، از دیرباز، راهی برای چهره پردازی بینش عرفانی ایرانیان به همه پهنه های دانش و فناوری، دین و هنر خود بوده است. به ویژه در بخش بناگری ایرانی و ساخت مسجدها و بارگاه های باشکوه پیشوایان دینی.
از این روست که آبی فیروزه ای، از دید عرفانی، آدمی را به بی‌کرانگی آسمان ها و شکوه آفریدگار آنها می کشاند.
پس بجاست که در بازشناسی و بازآفرینی آبی فیروزه ای در بناهای کنونی ایران نگرش ویژه ای داشته باشیم.