احمد نجاتیان کارشناس سیاستگذاری سلامت روز شنبه در این مورد به خبرنگار ایرنا گفت: بعد از ادغام خدمات بهداشت و درمان در آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۴ و تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاههای علوم پزشکی در سطح استانها مسئول ارائه خدمات سلامت (بهداشت و درمان) و آموزش پزشکی شدند.
وی افزود: در حوزه مدیریت سلامت استان تهران، سه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تهران، ایران و شهید بهشتی مسئول آموزش پزشکی و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی در بخشهای مختلف استان و شهر تهران شدند. این موضوع عملا باعث جدائی و چند تکه شدن مدیریت سلامت در شهر تهران شده است.
این کارشناس سیاستگذاری سلامت ادامه داد: در برخی موارد این عدم هماهنگی باعث ایجاد مشکلاتی برای مردم و ارائه دهندگان خدمات و عدم یکپارچگی ارائه خدمات سلامت شده است. به عنوان مثال اگر یک درمانگاه یا مرکز مراقبت سلامت بخواهد محل خود را عوض کند که در محدوده یک دانشگاه دیگر است با مشکلات زیادی مواجه می شوند یا جابه جایی بیمار در بین بیمارستانهای شهر تهران با مشکلات زیاد رو به رو است. البته در حوزه خدمات فوریت های پزشکی ۱۱۵، مرکز اورژانس تهران علیرغم بقیه کشور به صورت مستقل از دانشگاهها و تحت نظر سازمان اورژانس کشور و به طور یکپارچه از در سطح تهران خدمات رسانی می کند.
نجاتیان گفت: در بحران کرونا بر اساس نیاز به هماهنگی مدیریت سلامت در شهر تهران و بر اساس یک تصمیم درست، ستاد سلامت مقابله با کرونا شهر تهران به ریاست یکی از روسای دانشگاهها ایجاد شد و عملا مدیریت سلامت در همه شهر تهران به صورت یکپارچه انجام گرفت که اگر این وحدت فرماندهی نبود قطعا مشکلات مدیریت سلامت کرونا در شهر تهران بسیار بیشتر بود.
وی افزود: به نظر می رسد این تجربه می تواند فرصتی را برای بازنگری در مدیریت سلامت در شهر تهران فراهم آورد و به دلیل جایگاه ملی شهر تهران و حساسیت های آن و بر اساس پیشنهادی که قبلا نیز مطرح شده، مدیریت سلامت (شامل بهداشت، درمان و فوریتهای پزشکی) از دانشگاههای علوم پزشکی تهران منفک و تحت یک مدیریت واحد «سلامت شهر تهران» در زیر مجموعه وزارت بهداشت تجمیع شوند. این طرح علاوه بر مزایای زیاد برای ارائه خدمات سلامت، باعث می شود تا دانشگاههای مهم و پر آوازه علوم پزشکی در شهر تهران بتوانند با فراغ بال بیشتری به امر آموزش و پژوهش و تربیت نیروهای متخصص حوزه سلامت بپردازند.
