به گزارش خبرگزاری صداوسیما، حضرت حمزه بن موسی بن جعفر الکاظم از فرزندان امام هفتم (ع) است، وی دانشوری فاضل بود و بین قشر‌های مختلف مردم محبوبیت ویژه‌ای داشت. طبق برخی روایات اطرافیان مأمون او را به قتل رساندند. بقعه‌های زیادی در ایران و کشور‌های دیگر به وی منسوب است؛ البته شواهد موجود موید این است که مرقد وی در ری در جوار آستانه حضرت عبدالعظیم است.
وی فرزند امام موسی کاظم (علیه‌السلام) هفتمین امام شیعیان است که به احتمال زیاد در سال ۱۵۱ هجری قمری متولد شده و درحدود سال‌های ۲۰۱ تا ۲۰۴ به شهادت رسیده و حدوداً ۵۳ سال عمر کرده هر چند در مورد تاریخ وفات و تولد آن حضرت اختلاف است.
پدر حمزه، امام کاظم (ع) و مادر او بنا بر قول مؤلف کتاب منتخب التواریخ، امّ احمد بوده است، بنابراین حمزه برادر حضرت احمد بن موسی (ع) ملقّب به شاه چراغ است و بنا بر قولی مادرش ام ولد بوده است. کنیه وی را ابوالقاسم گفته‌اند.
حضرت امام موسی کاظم علیه السلام در سال ۱۲۸ در اَبْواء، دیده به جهان گشودند، کنیه مشهورشان ابوالحسن و ابوابراهیم و القاب ایشان کاظم، عبد صالح، امین، عالم، زین المجتهدین و باب الحوائج است.
زائران حرم فرزند امام موسی کاظم (ع) در آستان ری به حضرت حمزه عرض ارادت می‌کنند.
پس از آنکه حضرت شاه عبدالعظیم حسنی به ری مراجعت کرد در ری به زیارت قبر حمزه بن موسی می‌رفت و در هنگام زیارت ایشان می‌فرمود:هذا قبر خیر رجل من ولد امام کاظم (ع). حضرت عبدالعظیم با وجود جلالت و قدری که داشت، همواره به زیارت این مرقد می‌رفت و آن را به اصحاب و شاگردان مورد اطمینان خویش معرفی می‌کرد.
