به گزارش اقتصاد آنلاین، گل های آفتابگردان بسته به انواع مختلف آن می توانند تا ارتفاع 1 تا 5 متر رشد کنند و دانه های آن به عنوان یک میان وعده خوشمزه و لذت بخش قابل برداشت است. برای یادگیری نحوه کاشت، نگهداری و برداشت آفتابگردان دستورالعمل زیر را دنبال کنید.
در بخش اول مقاله به چگونگی آماده سازی محیط مناسب برای کاشت کاشت آفتاب گردان می پردازیم.
اگرچه بسیاری از گونه های آفتابگردان دارای ارتفاع چند متری هستند، اما برخی از انواع مینیاتوری نیز وجود دارد که ارتفاع آن ها کمتر از 1 متر است. در ادامه لیستی از انواع بزرگ و کوچک ارائه شده است:
ماموت: نام این نوع آفتابگردان ممکن است فراموش شده باشد، اما آفتابگردان های ماموت به اندازه جانوران پیش از تاریخ رشد می کنند و ارتفاع آن به 3 تا 4 متر می رسد.
زیبای پاییزی: این نوع دارای گل های بزرگی بوده و قطر آن آنها تا 15 سانتیمتر می رسد. نام این گیاه از رنگ پاییز گرفته شده است. گل های برنزی و ماهونی روی ساقه های بزرگ قرار دارند که ارتفاع آنها به 2 متر می رسند.
سانبیم: سانبیم یک رقم با اندازه متوسط می باشد که در حدود 13 سانتیمتر ارتفاع دارد و قطر گل های آن نیز 13 سانتیمتر است. گلبرگ های سانبیم بلند و نامتقارن هستند و مرکز گل اغلب زرد رنگ است و به صورت دسته گل زیبا دیده می شوند.
تادی بیر: این رقم مینیاتوری دارای ارتفاع 1 متر بوده و در فضای باغ به خوبی رشد می کنند.
نقطه دارای آفتاب کامل و حفاظت شده از باد را پیدا کنید. گل آفتابگردان در اقلیم گرم با آفتاب کامل گل می دهد. اقلیم دارای تابستان های طولانی و گرم برای رشد آفتابگردان مناسب است. در صورت امکان بهتر است که گل آفتابگردان را از باد محافظت کنید. بذر آفتابگردان را در امتداد حصار، کنار خانه یا پشت یک ردیف درخت محکم کشت کنید. در صورت امکان، آفتابگردان خود را در ضلع شمالی باغ کشت کنید. این امر باعث جلوگیری از سایه زدن ساقه های بزرگ آفتابگردان روی گیاهان دیگر باغ می شود.
گل آفتابگردان خاک کمی اسیدی تا قلیایی با pH بین 6 تا 7.5 را ترجیح می دهد. با این حال، گل آفتابگردان نسبتا مقاوم بوده و در بیشتر انواع خاک ها قادر به رشد است.
دفتر کشاورزی محلی شما بایستی دارای فرم های آزمایش خاک و دستورالعمل ها باشد. پس از انجام تنظیمات خاک، سطح pH را مجددا آزمایش کنید.
اگر سطح pH زیر 6 باشد، خاک را با استفاده از کمپوست یا مخلوط کشت غنی کنید.
اگر pH خاک بالاتر از 7.5 است، برای کاهش آن از مخلوط دانه گوگرد استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که خاک شما دارای زهکشی خوبی است. اگرچه آفتابگردان ها بسیار مقاوم هستند، اما تنها چیزی که می تواند به آنها آسیب وارد کند غرقاب شدن آنها در آب است. مطمئن شوید که خاک شما دارای زهکشی مناسبی بوده و می توانید از جعبه کشت ساده نیز استفاده کنید. در صورت لزوم، یک جعبه بزرگ با طول 2.5 متر توسط تخته های سدر تهیه کنید. سدر یک انتخاب مناسب برای بستر باغ است، زیرا هنگام قرار گرفتن در معرض آب پوسیده نمی شود.
قبل از کاشت اجازه دهید تا خاک کاملا گرم شود. بذر آفتابگردان را در ابتدای تابستان و بعد از گرم شدن خاک کشت کنید. این زمان معمولا بین اواسط فروردین و اواخر خرداد ماه است.
خاک را با استفاده از دست یا ماله دستی سست کنید. شما بایستی هنگام کشت بذور آفتابگردان خاک خود را سست کنید. اگر خاک شما از نظر مواد مغذی و زهکشی ضعیف است، از 7 تا 10 سانتیمتر مخلوط کمپوست استفاده کنید.
بسته به نوع آفتاب گردان، سوراخ های با عمق 3 سانتیمتر و با فواصل شش تا 21 سانتیمتر ایجاد کنید. برای حفر این سوراخ های کوچک می توانید به راحتی از دستان خود استفاده کنید. در صورت کشت ردیفی، حتما بایستی فاصله بین هر ردیف 76 سانتیمتر باشد. گل آفتابگردان برای رشد سالم به فضای زیادی نیاز دارد.
برای ارقام بزرگ آفتابگردان، فاصله 46 سانتیمتری بین بذر ها بگذارید. برای ارقام دارای اندازه متوسط، فاصله 31 سانتیمتری بین بذر ها قرار دهید.
در هر سوراخ چند بذر قرار داده و با خاک بپوشانید. شما می توانید کاشت خود را در طول چندین هفته انجام دهید تا در طول تابستان شکوفه های مختلفی را داشته باشید. از آنجا که گیاه آفتابگردان یکساله است، یک بار در سال گل تولید می کند و نحوه کشت آن به شما این امکان را می دهد تا در یک دوره طولانی از گل های خود لذت ببرید.
بعد از کاشت، بذر ها را با یک لایه نازک کود مخلوط کنید. در صورت امکان از کود ارگانیک استفاده کرده و آن را در قسمت های مختلف بذر قرار دهید تا رشد ساقه ها را قوی کند.
انجام آبیاری بعد از کاشت و کوددهی. اطمینان حاصل کنید که خاک را مرطوب می کند و آن را غرقاب نمی کنید.
هفته ای یک یا دو بار گیاهان را آبیاری کنید. گل آفتابگردان ریشه های عمیقی دارد و آبیاری سنگین را نسبت به آبیاری کم و مکرر ترجیح می دهد. در هفته های گرم و ابری روزهای آبیاری را تنظیم کنید. گل آفتابگردان شما باید در اواسط تا اواخر تابستان، بین دو تا سه ماه پس از کاشت گل دهد.
استفاده از مالچ در محل کشت شده. هنگامی که گیاهچه ها به اندازه کافی بلند هستند، می توانید از مالچ استفاده کنید. این امر باعث حفظ رطوبت و جلوگیری از رشد علف های هرز می شود. بعد از باران شدید مالچ را بالا ببرید. اگر شما در حال پرورش آفتابگردان به عنوان محصول دانه ای و رشد گلها هستید، پس از اینکه ارتفاع گیاه به 50 سانتمتر رسید، حدود 4 سانتیمتر مالچ یا کود و یا کمپوست اضافه کنید.
اگر در منطقه بادی زندگی می کند و ساقه های شما فاقد استحکام است، برای حمایت از وزن گیاه می توانید از چوب یا بامبو استفاده کنید.
اگر چه تا حدود فاقد حساسیت نسبت به حشرات است، اما ممکن است یک خاکستری کوچک تخم های خود را روی آن قرار دهد. کرم های کوچک را برداشته و از بین ببرید. همچنین، آفتابگردان قابلیت کپک زدگی و زنگ زدگی را دارد. در صورت بروز هر کدام از این موارد، گلهای خود را با قارچ کش اسپری کنید. همچنین، گوزن ها و پرندگان از این گیاه استفاده می کنند. برای جلوگیری از این امر روی گیاهان خود توری قرار دهید.
برای تزئین می توانید گل ها را برش دهید. برای لذت بردن از گل ها، قبل از باز شدن کامل آن ها را به همراه ساقه برش دهید. آن را در داخل آب گذاشته و آب آن را هر روز عوض کنید تا گل ها تازه به نظر برسند.
اگر می خواهید دانه های خوراکی داشته باشید، هنگام شروع به ریزش یا زرد شدن پشت آن سر گل را قطع کنید. آن ها را به همراه ساقه در محل خشک آویزان کرده و با پارچه یا کیسه کاغذی بپوشانید تا هنگام بیرون آمد دانه ها آنها را بگیرد. برای بو داده کردن دانه ها، یک شب در آب و نمک خیس کنید. سپس آنها را روی یک صفحه پخت قرار دهید. در فر با حرارت کم بین 90 تا 120 درجه سانتیگراد نیز می توانید بپزید تا کمی قهوه ای شود.
