به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، پخش این تبلیغات این سوال را ایجاد کرده که چرا گروهی از هنرمندان ایرانی اقدام به تبلیغی کرده‌اند که اولا دشمن خونی ملت ایران سهام‌دار آن شرکت است، ثانیا تبلیغ برای کشوری است که دست کم در چهارسال گذشته از هیچ خباثتی علیه ملت ایران کوتاهی نکرده و ثالثا چرا در این شرایط تحریمی، مردم را به خروج ارز از کشور و سرمایه‌گذاری در خارج تشویق کرده‌اند.
فارغ از برخی از سلبریتی‌های جدا شده از مردم و نظام، عموم این افراد دل در گرو کشور و ملت خود دارند و اگر نیک بنگرند قطعا چنین اقداماتی از آنان سر نخواهد زد، چنانچه سیدجواد هاشمی در این خصوص عذرخواهی کرد.
مشکل، اما آنجاست که متاسفانه قشری که خود مدعی فرهنگی و فرهنگ ساز بودن است در اولیات آن یعنی سواد و بینش لازم لنگ می‌زند.
ساده اینکه؛ کسی مخالف اظهارنظر یا کسب درآمد سلبریتی‌ها نیست، بلکه انتقاد آنجاست که چه در فضا‌های تبلیغاتی درآمدزا و چه در اظهارنظر‌های سیاسی و اجتماعی، این افراد باید اولا کارشناسانه و به دور از هیجانات کاذب حرف بزنند و ثانیا اظهارنظر یا کسب درآمدشان در ازای نفی منافع ملی نباشد.
دلیل این انتقاد هم کاملا روشن است، زیرا آن شهرت و اعتباری که امروز این افراد به واسطه آن از جایگاهی در میان مردم برخوردار شده و از آن ارتزاق می‌کنند مدیون فضایی است که همین مردم و نظام در اختیار آنان قرار داده‌اند، لذا طبیعی است که انتظارات درباره رفتار و گفتار آنان هم بالا باشد.