آرتین زهرابی؛ هر روز از جواد نکونام و ماجرای حضور این مربی در تیم ملی ایران یک خبر به گوش می رسد.
خبرها دیگر درگوشی و پنهانی هم نیستند؛ بلکه هر بار یکی از مدیران فدراسیون فوتبال، خبر از قطعی شدن حضور نکونام در تیم ملی می دهد و باشگاه فولاد خوزستان نیز بلافاصله تکذیبه ای را صادر می کند.
این روزها حتی ادعای رئیس فدراسیون که مسلما بیش از همه در جریان خبرهای روزمره فوتبال است نیز تکذیب می شود. این اتفاقات بدون شک، شخصیت و اعتبار تیم ملی را در آستانه جام جهانی تنزل می دهد و به نظر می رسد این کلاف سردرگم، نه به دست فدراسیون باز می شود، نه باشگاه فولاد می تواند با این بیانیه ها، مسئله را حل و فصل کند.
برای پایان این ماجرای به ظاهر تمام نشدنی، هیچ کس بهتر از خود جواد نکونام را سراغ نداریم. او به خوبی می داند، کارلوس کی روش برای یک دستیار ایرانی در جام جهانی، فقط نکونام را می خواهد و حرفش هم تا امروز عوض نشده است.
کی روش یک کلام گفته اگر قرار است یک مربی ایرانی را با خودش به جام جهانی ببرد، او کسی نیست به جز جواد نکونام اما درست یا غلط، نکونام در این باره، صراحتا اعلام نظر نکرده است.
بازی تام و جری وار فدراسیون فوتبال و باشگاه فولاد، خلاصه باید یک اختتامیه جدی داشته باشد؛ چون اگر قرار به حضور نکونام در تیم ملی است، این مربی باید در فضای دیگری قرار بگیرد و آماده حضور در تیم ملی ایران باشد. نکونام قرار نیست به عنوان یک توریست عازم قطر شود؛ بنابراین یا باید رک و راست بگوید دوست دارد با تیم ملی همکاری کند یا برای ختم این مناقشه خسته کننده، بی تعارف اعلام کند از خیر همکاری با کی روش می گذرد و به تیم ملی نمی رود.
برای خلاص شدن از این وضعیت نامعلوم، گره کار فقط به دست خود نکونام باز می شود.
