حدود یک هشتم بارداری ها به سقط جنین منتهی می‌شوند. در بیشتر موارد نوزادی که دچار ناهنجاری است از دست می‌رود و دیگر نمی‌تواند زنده بماند.

سقط جنین ها معمولاً در ابتدای بارداری رخ می‌دهند: 12 تا 15% موارد بارداری یعنی یک هشتم آنها، به سقط جنین منتهی می‌شوند. در بیشتر موارد نوزادی که دچار ناهنجاری است از دست می‌رود و دیگر نمی‌تواند زنده بماند.

خطری جدی برای کسانی که یک سقط جنین داشته اند، وجود ندارد

زنان بارداری که یک بار دچار سقط جنین شده اند، بیشتر از زنان دیگر در معرض سقط مجدد قرار دارند، چیزی حدود 13 تا 26%. فقط بعد از سه بار سقط جنین است که خطر سقط دوباره به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد و بنابراین در این موارد تحقیقات و معاینات پاراکلینیکی توجیه کنندۀ علت سقط خواهند بود.

بیشتر اوقات، یک جنین غیر طبیعی سقط می‌شود

در برخی موارد ممکن است علت سقط جنین، عفونت باشد، خصوصاً اینکه جنین نسبت به تب و برخی میکروب ها حساس است. در موارد سقط های جنین مکرر (سه بار یا بیشتر)، مفید ترین کار یافتن علت قابل درمان است، عللی مانند ناهنجاری رحم یا عملکرد نامناسب هورمونی (برای مثال مشکل تیروئید، یا دیابت). با این حال، در 15 تا 20% موارد، هیچ دلیلی برای این مشکل تشخیص داده نمی‌شود.

در موارد سقط جنین، رایج ترین دلیل ناهنجاری کروموزمیک است: کرومزوم های جنین یا از لحاظ تعداد یا از لحاظ شکل گیری، غیر طبیعی هستند. به بیان دیگر، جنین تجهیزات ژنتیکی لازم برای رشد مناسب را در اختیار ندارد.

در صورتی که چنین جنینی سقط نشود، یا دچار ناهنجاری بسیار شدید می‌شود یا مدت زیادی زنده نمی‌ماند. ناهنجاری های کروموزومیکی از این نوع، به طور کلی به دنبال خطاهایی در جریان اولین تقسیمات سلولی که جنین را شکل می‌دهند، ایجاد می‌شوند. بنابراین، به جز مواردی اندک، این ناهنجاری ها به علت ناهنجاری های تخمک یا اسپرم نیستند. پس والدین می‌توانند مطمئن باشند که مشکلی وجود ندارد و چیزی نمی‌تواند مانع شود که بعدها فرزند سالمی داشته باشند.

منبع:seemorgh