گروهی از محققان بین‌المللی در پژوهشی دریافته‌اند که یک ژن خاص در میان افرادی که از 100 سالگی عبور کرده‌اند وجود دارد که قلب آن‌ها را جوان نگه می‌دارد و مانع از بروز بیماری‌های مرتبط با سالخوردگی مثل نارسایی قلبی می‌شود. آن‌ها حالا امیدوارند که بتوانند از این ژن برای درمان استفاده کنند و البته به کمک آن توانسته‌اند قلب موش‌های پیر را جوان کنند.
دانشمندان دانشگاه بریستول و گروه MultiMedica در ایتالیا می‌گویند این ژن موسوم به ژن ضدسالخوردگی را در افرادی پیدا کرده‌اند که در مناطق آبی زمین زندگی می‌کنند. مناطق آبی ناحیه‌هایی هستند که افراد به‌طور متوسط در آن‌ها بیشتر عمر می‌کنند. محققان می‌گویند افرادی که 100 سالگی را پشت سر گذاشته‌اند، نوعی ژن جهش‌یافته دارند که از قلب آن‌ها در برابر برخی از بیماری‌ها محافظت می‌کند.
محققان دانشگاه بریستول می‌گویند با تزریق این ژن ضدسالخوردگی در موش‌های میانسال توانسته‌اند مانع از افت کارکردهای قلبی آن‌ها شوند. همچنین، زمانی که این ژن به موش‌های پیر تزریق شد، گویی ساعت زیستی قلب آن‌ها معادل 10 سال انسانی به‌عقب برگشت.
از سوی دیگر، محققان ایتالیایی همین آزمایش را روی سلول‌های قلب انسان در آزمایشگاه انجام دادند. آن‌ها ژن ضدسالخوردگی را روی سلول‌های قلب بیماران سالمند با مشکلات قلبی حاد آزمایش کردند و بعد نتایج را با افراد سالم مقایسه کردند.
«مانیکا کاتانئو»، پژوهشگر گروه MultiMedica و نویسنده ارشد مقاله این تحقیق می‌گوید: «سلول‌های بیماران سالمند، به‌ویژه آن سلول‌هایی که پشتیبان ساخت رگ‌های خونی جدید هستند و «پریسیت» نامیده می‌شوند، دچار عملکرد پایین‌تر و سالخوردگی بالاتری بودند. [اما] زمانی که ژن یا پروتئین طول عمر به آن‌ها اضافه شد، فرایند بازجوانی قلبی را مشاهده کردیم: سلول‌های مبتلا به نارسایی قلبی دوباره فعالیت صحیح خود را از سر گرفتند و نشان دادند که می‌توانند در ساخت رگ‌های خونی جدید مؤثرتر باشند.»
دانشمندان عمیقاً باور دارند که این پژوهش می‌تواند موج جدیدی از درمان‌ها را برای سالمندان به‌وجود بیاورد. پروفسور «پائولو ماددو» از دانشگاه بریستول می‌گوید: «یافته‌های ما تأیید می‌کند که این ژن جهش‌یافته می‌تواند افت عملکرد قلب را در سالمندان معکوس کند. حالا می‌خواهیم ببینیم که آیا با تزریق پروتئین به‌جای ژن هم می‌توانیم این کار را انجام دهیم یا خیر. ژن‌درمانی عمدتاً برای درمان بیماری‌های ناشی از ژن‌های معیوب استفاده می‌شود. اما درمانی مبتنی بر پروتئین می‌تواند نسبت به ژن‌درمانی امن‌تر و دسترس‌پذیرتر باشد.»
نتایج این مطالعه در مجله Cardiovascular Research منتشر شده است.
