۳ فوریه ۲۰۰۶، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی لباس فضانوردی خالی به‌نام Suitsat را به فضا فرستادند که به تنهایی در آنجا معلق ماند.
این لباس مجهز به باتری، گرماسنج و دستگاه‌های نیروسنج و فرستنده رادیویی بود. فرستنده رادیویی به‌طور مداوم پیام‌های از پیش ضبط‌شده دانشمندان از سراسر جهان را به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ژاپنی، روسی، آلمانی و اسپانیولی پخش می‌کرد. داده‌های تله‌متری که توسط این لباس پخش می‌شد، برنامه‌ریزی شده بود تا توسط شهروندان و اپراتورهای رادیویی آماتور قابل مشارکت باشد، اما سیگنال‌های آن به‌درستی دریافت نمی‌شد.
پرتاب این لباس به مدار زمین، به محققان امکان بررسی اثرات فضا روی لباس را می‌داد. Suitsat موفقیت کاملی نداشت، قبل از اینکه باتری‌هایش پیش از موعد تمام شوند، دوبار دور زمین چرخید و پس از چند ماه هنگام ورود مجدد به جو زمین، سوخت و از بین رفت.
