فیلم سینمایی «کت چرمی» توانسته حرف‌های نگو را با  وجاهت قابل قبولی بیان کند.

شخصیت «عیسی» که جواد عزتی ایفای نقش آن را بر عهده دارد، در راستای همان کاراکتر «احمد» در فیلم سینمایی «مرد بازنده» است؛ با همان گزاره‌ و اکت‌ها. در اصل می‌توان گفت فیلم سینمایی «کت چرمی» در تداوم فیلم «مرد بازنده» با همان سبک و مدل است، اما بازی جواد عزتی بهتر از نقش او در «مرد بازنده» است. نقشی سرپاتر، جلوتر و کامل‌تر که می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند. 

موسیقی یکی دیگر از نکته‌های خوب «کت چرمی» است که به خوبی روی جریان فیلم  سوار است. روایت قصه به خوبی پیش می‌رود، اما شرح از ابتدا تا اواسط قصه مبهم است که احتمالا در راستای محوریت سناریو بوده است.
دم زدن از فساد و جریان فساد با پرداختی کاملا هنری کار بسیار سختی‌ است و نیاز به ترسیم شریانات حسی و موقعیتی قابل لمس برای مخاطب عام و قابل درک برای تمام طیف‌های انسان دارد.

«کت چرمی» از آن چیزی که توقع می‌رفت، نه جلوتر است و نه عقب‌تر و با چند سکانس عالی خودش را سرپا نگه داشته و می‌تواند افکار عمومی را معطوف خودش کند تا یک حس بدون جهت‌گیری خاصی را در بیننده ایجاد کند.
بازی‌ها خوب است و جواد عزتی در این فیلم هم همچون سال‌های اخیرش خوب ظاهر شده و بهتر از  نقشش در «مرد بازنده‌» است که همین عینیت‌بخشی به شباهت دو فیلم را کم می‌کند.

در «کت چرمی» حضور یک مامور امنیتی‌اطلاعاتی سفید که نقش آن را صابر ابر به درستی ایفا کرده است، در تداوم کوشش «عیسی» برای کشف فساد و فاسد و تعامل  پلیس و دستگاه قضا برای این مهم، مشهود و به اندازه بوده و کارگردان سعی کرده نگاهی بدون غرض ولی کاملا اعتراضی به این موضوع در دل داستانش داشته باشد.

«کت چرمی» فیلم  نقطه‌زنی نیست، اما برای حرکت به سمت ژانر امنیتی و مبحث فساد موفق بوده و بر خلاف برخی آثار مشابه، راه خودش را در گیشه و بازخورد افکار عمومی پیدا خواهد کرد.

مسعود کارگر، روزنامه‌نگار و منتقد سینما

انتهای پیام/