باشگاه‌هایی که توهم فانتزیِ حرفه‌ای‌گری می‌زنند و مدام درباره فوتبال روز دنیا بحث می‌کنند، ساعاتی قبل از شروع یک مسابقه در لیگ برتر، بیانیه صادر نمی‌کنند.
باشگاه‌هایی که به دنبال یک فوتبال ساده و سالم هستند، چند ساعت قبل از یک مسابقه به تحرکات تیم مقابل توجه نمی‌کنند و سرشان به کار خودشان گرم می‌شود.
هیچ فوتبالی در دنیا سراغ نداریم و ندارید که تیم‌های حرفه ای با بیانیه و خلق واژه‌های عجیب، طلبکارانه به جنگ حریفان بروند. این اتفاقات تلخ و گزنده، فقط در فوتبال آماتور و نیم بند ما رخ می‌دهد. مگر میدان جنگ است که این گونه به مصاف حریفان می‌روید؟
این حکایتی است که پرسپولیس و استقلال ندارد، سپاهان، هوادار، گل گهر سیرجان و ... ندارد. هر باشگاهی که برای شخصیت خود احترام قائل است در درجه اول به تجهیز تیم، مسائل فنی و بالا بردن روحیه بازیکنانش می‌اندیشد.
صدور هر گونه بیاینه، پیش و پس از بازی‌های لیگ، مسلما نشانه ای از قدرت تیمی‌و انسجام گروهی نیست؛ این کارها نشانه ضعف است. جایگاه هیچ باشگاهی در فوتبال، فراتر از آنچه تعریف شده نیست اما در فوتبال ایران، هر کسی اول از همه به خودش حق می‌دهد. توهم پایمال شدن حق و حقوق پیش از اتفاقی که هنوز رخ نداده و چه تلخ است که بگوییم این همان فوتبالی است که کارشناسان آن، توقع صعود تیم ملی در جام جهانی را دارند، برای قهرمانی ایران در جام ملت‌های آسیا نقشه‌ها می‌ریزند و غصه ناکامی‌های پیاپی تیم امید را می‌خورند.
این همان فوتبالی است که ناف آن را با شکست بریده اند؛ در داخل بر طبل اختلاف و درگیری می‌کوبند و به وقت رعایت منافع ملی در خارج، توهم اتحاد و همدلی می‌زنند!
خلاصه زمستان سرد و سخت امسال هم تمام می‌شود و می‌رود اما امیدواریم بهار فوتبال ایران سرانجام فرا برسد. چقدر دوست داریم دوباره، همه با هم نگوییم سالی که نکوست از بهارش پیداست...
در همین ارتباط بخوانید:
