خبرگزاری فارس _ کرمان؛ آمنه شهریارپناه: یک سال دیگر هم تمام شد، سیصدو شصت‌وپنج روز را پشت سر گذاشتیم، مثل همه سال‌های دیگری که گذراندیم، اولین سال قرن پانزدهم هم گذشت.
روزهایی مثل برق و باد رفتند و روزهایی هم کمی اذیت‌مان کردند تا تمام شدند، نمی‌گویم سال سختی بود، اما ما را با تجربه‌تر کرد و دانش ما را در بسیاری از موارد بالاتر برد.
هنوز بهار را تمام نکرده بودیم که خبر آوردند، خوزستان، پاره تن ایران زخم خورده و چند تن از فرزندانِ آن گوشه از خاک‌مان زیر آوارهای متروپل مدفون شده‌اند، اما کنار همان ساختمان نیمه‌جان هم زیبایی‌های زیادی دیدیم، کسانی که خالصانه از خودشان گذشتند و بار دیگر ایثار را برایمان ترسیم و نشان دادند، ایران و ایرانی همان کشور و مردمان روزهای هشت سال دفاع مقدس‌اند.
در آن روزها زوزه گرگ‌ها را پشت مرزهای کشورمان شنیدیم و همراهی برخی را با آنها تشخیص دادیم، دیر نگذشت که صدا و تصویرشان روی استیج‌های رقص، مشتشان را باز کرد و رسوا شدند.
سال ۱۴۰۱، سیل هم بی‌اجازه وارد برخی از خانه‌ها شد، همین استان کرمان خودمان هم درگیرش بود و روزهای سختی برایمان ساخت، اما باز هم معرفت مردم امیدوارمان کرد، در بحبوحه سیل وقتی شنیدیم پسرکی سوار بر موتور شده و جان مردم را نجات می‌دهد و هرکس به حرفش گوش نمی‌داد حتی او را کتک می‌زد و یا به ماشینش ضربه وارد می‌کرد، به استهبانی‌ها که نمونه‌ای از همین مردم کشورند، افتخار کردیم.
سالی که گذشت، سال بلند کردن نام امام زمان(عج) در جامعه بود، سال سلام فرمانده ... سال فرمانده سلام ... سال اشک و اشتیاق برای امام زمان(عج)، سال فریاد زدن انتظار!
این بار کودکانمان را وارد ماجرا کردیم، امام را با زبان کودکانه دختران و پسرانی صدا زدیم که سرتاسر معصوم بودند، دور آنها را گرفتیم و در اجتماع‌های باشکوه از غریبی امام‌مان خواندیم و آن را به گوش خلق رساندیم.
سال صفر شدن مرگ و میرهای کرونایی هم بود، زمان‌های زیادی را منتظر ماندیم تا بالاخره به عدد صفر رسیدیم ... گذشت و گذشت تا سرانجام روزی آمد که این خبر را به گوش همه رساندیم، تلاش جمهوری اسلامی به نتیجه رسید و کشور ما به این عدد دوست داشتنی در تعداد مرگ و میر ناشی از کرونا دست یافت و توانست به مدد الهی شاخ غول را بشکند و آن را شکست دهد.
حضور ارتش میلیونی از ملت امام حسین(ع) در روز اربعین و راهپیمایی باشکوه جاماندگان، در سالی که گذشت، پیام‌های زیادی در خود داشت و دشمن آن را به خوبی گرفت، او حتی نگذاشت عاشقان و ارادتمندان حسینی به کشور بازگردند، مهسا امینی و درگذشت او در مرکز پلیس را بهانه و سناریوی پیچیده‌ای از نوع جنگ‌های ترکیبی آغاز کرد و با امپراتوری رسانه‌ای خود و البته دروغ و فریب، کشور را چند ماه به چالش برد.
از دل همین اغتشاشات هم جوانه‌هایی بیرون زد، آرمان‌ها متولد و در مسیر انقلاب شکفتند تا راهنما و راهگشا باشند.
اگرچه حادثه تلخ شیراز و جسارت به حریم شاهچراغ، تعدادی از هموطنان‌مان را به خاک و خون کشید و کودکانی در سراسر کشور، یا از میان‌مان رفتند یا داغدار شدند اما راهبری و میدان‌داری ستون ایران و انقلاب اسلامی بار دیگر ثابت کرد این کشور صاحب دارد و صاحبش هم از همه دنیای زر و زور قدرتمندتر است و فریب‌ها و دسیسه‌هایشان را با قدرت و شجاعت رو می‌کند.
سالی که گذراندیم، سرمای سختی داشت، زمستانش تا مغز استخوان نفوذ کرد اما همدلی مردمان‌مان گرمابخش دلهای زنده‌مان شد.
سالی که تمام کردیم، سال غرور و افتخار کشور در حوزه‌های ورزشی بود، مدال‌های رنگارنگی که دختران‌مان هم سهم قابل توجهی در آن داشتند، نشان داد ایران اسلامی تا چه اندازه برای دختران و پسرانش ارزش قائل است و آنها نیز متقابلاً خون ایرانی در رگ‌هایشان می‌جوشد و سربلندی و سرافرازی این کشور را فریاد می‌کشند و دلهای مردمان‌شان را شاد می‌کنند.
اما در حوزه ورزش اتفاق تلخی هم داشتیم، پرواز ناتمام وزیر ورزش به شهرستان بافت که بالگرد حامل آن در زمین ورزشی این شهرستان سقوط کرد، خانواده‌ای داغدار شد و چندین خانواده نیز با اینکه آلام زیادی را تحمل کردند اما در نهایت اشک شوق ریختند و سلامتی فرزندان‌شان را جشن گرفتند.
زلزله، سال ۱۴۰۱ هم دست از سر مردم و کشور ما بر نداشت، تعدادی جان خود را از دست دادند و جمعی نیز خسارت مالی دیدند، اما در این اتفاق هم مثل اتفاقات دیگر مردم خوش درخشیدند و همنوعان خود را تنها نگذاشتند.
امسال هم گذشت، سالی که در آن همه با هم درس خواندیم، کار کردیم، دویدیم و کشور را رو به جلو بردیم، صحنه‌های باشکوه خلق کردیم و برای آینده امیدوارتر از گذشته شدیم.
صحنه‌های تلخ و شیرین داشتیم، خوب و بد را گذراندیم و فراز و فرودهایی را تجربه کردیم، اتفاقاتی که مثبتش بر منفی غلبه داشت.
در این سال چهره‌هایی هم از میان ما رفتند، درگذشت چهره‌های اخلاق مثل آیت‌الله ری‌شهری، آیت‌الله فاطمی‌نیا، آیت‌الله ناصری، حجت‌الاسلام سید محمود دعایی و دکتر طالب‌زاده دل همگان را آتش زد اما تلخ‌ترین موضوع سالی که گذشت، نیامدن امام زمان‌مان بود، با وجود اینکه بیش از هر سالی انتظارش را کشیدیم، اما ۱۴۰۱ هم بدون سرورمان مهدی(عج) تمام شد ...
به این امید که سال جدید بدون امام نباشیم ... خداوندا ما را در سال جدید بدون امام نگذار.
پایان پیام/۸۰۰۶۵/ب
