به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، به نقل از آسوشیتدپرس، احقاق حقوق شهروندی، پایان دادن به استثمار و کاستن از هزینه‌های زندگی از دغدغه‌های اصلی تظاهرکنندگان بود که خواستار «خانه‌ای آبرومند برای همه مردم» شدند. به عنوان بخشی از یک هفته اقدام اروپایی برای حق مسکن (روز‌های اقدام مسکن ۲۰۲۳)، که توسط ائتلاف اقدام اروپایی برای حق مسکن و شهر هماهنگ شده است، تظاهرات خانه‌ای برای زندگی، نزدیک به صد انجمن، سازمان و گروه فعال را هماهنگ کرد.
دولت سوسیالیست چپ میانه پرتغال ماه گذشته از بسته‌ای از اقدامات برای رسیدگی به این مشکل رونمایی کرد که روز پنجشنبه توسط کابینه تصویب شد. با این حال، این اقدامات فعالان را که آن‌ها را "اسب تروا" می‌دانند، متقاعد نکرد که شامل اقداماتی مانند تسهیل تخلیه مسکن و افزایش مزایای مالیاتی است که بازار تجاری املاک و مستغلات را تقویت می‌کند. بازار املاک پرتغال با افزایش اجاره بها، افزایش قیمت مسکن و افزایش نرخ وام مسکن، ناشی از عواملی از جمله هجوم فزاینده سرمایه گذاران خارجی و گردشگرانی که به دنبال اجاره‌های کوتاه مدت هستند، مواجه است که سبب افزایش قیمت‌ها می‌شود که مردم محلی را مجبور به ترک محله‌های خود می‌کند.
فعالان در حال مبارزه با روندی هستند که جذابیت سرمایه را ربوده است. یک جنبش رو به رشد خواستار برگزاری همه پرسی برای توقف اجاره برای تعطیلات کوتاه مدت در لیسبون است. آن‌ها برای شروع روند همه پرسی در شهرداری به حداقل ۵۰۰۰ امضا نیاز دارند. تشدید نگرانی‌ها در روز‌های اخیر در مورد سلامت موسسات مالی و همچنین چشم انداز تداوم تورم بالا، بر عدم اطمینان افزوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، قیمت مسکن در پرتغال ۱۵۷ درصد افزایش یافت. طبق گزارش سازمان آمار اتحادیه اروپا، یورواستات، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱، اجاره بها ۱۱۲ درصد افزایش یافت. پرتغال یکی از فقیرترین کشور‌های اروپای غربی است و مدت‌هاست که سرمایه گذاری را در پشت اقتصاد دستمزد پایین دنبال می‌کند. بر اساس آمار وزارت کار، بیش از نیمی از کارگران پرتغالی در سال گذشته کمتر از هزار یورو (۱۰۸۷ دلار) در ماه درآمد داشتند.
سخنگوی انجمن فعالان مسکن گفت: اقدامات اعلام شده از سوی دولت ما را قانع نمی‌کند، مشکل مسکن را حل نمی‌کند، مردم از وعده‌ها به تنگ آمده اند و نیاز به اقدامات موثری دارند که مشکل اضطراری مسکن را که امروز در حال تجربه آن هستیم، حل کند. این یک اضطرار است، افراد زیادی هستند که در حال حاضر نامه مخالفت با تمدید قرارداد، ارسال شده توسط صاحبخانه دارند و خانه‌ای برای زندگی ندارند، زیرا نمی‌توانند خانه اجاره کنند. امروز آغاز مبارزه‌ای است که تا زمانی که خانه‌ای برای همه وجود نداشته باشد، ادامه دارد. خواسته‌های اضطراری ما تعلیق تخلیه، توقف تخلیه و مخالفت با تمدید قرارداد‌ها است، زیرا مردم جایی برای رفتن ندارند.
یک کارمند گفت: مشکل خاص من در لیسبون این است که در حال حاضر ۹۰۰ یورو برای اجاره می‌پردازم و صاحبخانه‌ها، چون قراردادی به ما نمی‌دهند، احساس می‌کنند می‌توانند اجاره را هر چقدر که بخواهند افزایش دهند، بنابراین آن را به ۱۲۰۰ یورو افزایش می‌دهند.
یک کارگر گفت: جوانان بیشتر رنج می‌برند، آن‌ها از قبل از کار ناپایدار رنج می‌برده اند، آن‌ها از احتکار املاک رنج می‌برند و نمی‌توانند به مسکن دسترسی پیدا کنند.