هوشنگ گلمکانی نوشت: پردیس تئاتر شهرزاد که در چند سال گذشته شور و تحرکی به تئاتر کشور داده و مایه دلگرمی بسیاری از اهل تئاتر از اسفند تعطیل شده است. هر وقت به آن‌جا می‌رفتم، با مشاهده جمعیتی انبوه و چند جوان، حال خوبی پیدا می‌کردم و کمی به فرهنگ و جوانان و اصلاً به زندگی امیدوار می‌شدم. کمی جان می‌گرفتم. پردیس شهرزاد حتی اگر انتقادهایی هم به آن وارد شود به شخصیت خصوصی تازه داد و هر شب با ده اجرای مختلف (و گاهی بیش تر) تنوع و رونقی دلپذیر حتی بیش از تئاتر شهر داشت که مرکزی دولتی است. دوران تعطیلی تالارهای نمایش در دوران بارداری که یک ضایعه عمومی بود، اما حالا پردیس شهرزاد توسط مدیر و مالکش قاسم جعفری به دلیل فشارهای ممیزی تعطیل شده است. تعطیل از سر ناچاری.

اتفاقی که برای پردیس شهرزاد و در واقع برای تئاتر کشور افتاده است، همان وضعیتی است که سیاست‌های رسمی، سینما و ادبیات و موسیقی و کلام فعالیت‌های فرهنگی را به آن سو می‌کشند: منزوی کردن هنر و هنرمندان مستقل. تصور می‌کنم وضعیت پردیس شهرزاد کسب رونق و موفقیت آن خارج از اراده و خواست رسمی است! این اتفاق نه فقط در عرصه‌های زیر نظارت رسمی می‌افتد، بلکه در سطح جامعه هر آدم موفقی در معرض تهدیدها و مسائل و مشکلات قرار می‌گیرد. چند سال پیش در یادداشتی به مناسبت برگزاری نمایشگاه آثار چوبی رضا کیانیان تیتر زدم: لطفا موفق نشوید!

۵۷۵۷