۲۷ آوریل ۱۹۶۱، ناسا اکسپلورر-۱۱ را پرتاب کرد؛ ماهواره‌ای که حاوی اولین تلسکوپ پرتو گاما در فضا بود.
پرتاب این ماهواره تولد نجوم پرتو گامای مبتنی بر فضا بود. پرتوهای گاما شکلی از تابش الکترومغناطیسی هستند که بالاترین انرژی را در بین هر نوع موج در طیف الکترومغناطیسی دارند. این امواج از چیزهایی مانند انفجارهای ابرنواختر، سیاهچاله‌های بسیار پرجرم و حتی شراره‌های خورشیدی ناشی می‌شوند.
قبل از اینکه اکسپلورر-۱۱ برای جستجوی پرتوهای گاما در فضا پرتاب شود، دانشمندان کاملاً مطمئن بودند که پرتوهای گاما در آنجا وجود دارند. بااین‌حال آن‌ها مجبور به تشخیص این پرتوها شدند؛ زیرا پرتوها در جو زمین جذب می‌شدند.
اکسپلورر-۱۱ در طول مأموریت هفت ماهه خود ۲۲ پرتو گامای کیهانی را شناسایی کرد. این پرتوها از همه جا می‌آمدند و به نظر نمی‌رسید متعلق به منبع خاصی در فضا باشند.
اکسپلورر-۱۱ که توسط موشک جونو-۲ پرتاب شده بود، داده‌ها را تا ۱۷ نوامبر ۱۹۶۱ به زمین مخابره کرد. مشکلات منبع تغذیه به مأموریت علمی این ماهواره پایان داد.
