باشگاه استقلال یک بار دیگر با استعفای سرپرست مدیرعاملی، وارد یک بحران بزرگ شد و همه چیز روی هوا رفت. در واقع باشگاهی که باید پس از انتخاب جواد نکونام به عنوان سرمربی، برای نقل و انتقالات تابستانی، نقشه ای تازه می داشت و با وسواس و دقت حرکت می کرد، ضمن غرق شدن در ماجرای بی حاصل بیرانوند، سرپرستش را هم از دست داد.
حجت کریمی اما یگانه سرپرست مستعفی استقلال در این بازه زمانی یکساله نیست؛ پیش از او مصطفی آجورلو و علی فتح الله زاده نیز به همین سرنوشت دچار شدند و استقلال را دچار بحران های فزاینده کردند. هیچ کس هم نفهمید اگر آجورلو، فتح الله زاده و کریمی انتخاب های خوبی توسط وزارت ورزش نبودند، چرا حکم گرفتند؟ در این باره چه کسی پاسخگوست؟
تجمع هواداران مقابل ساختمان های باشگاه استقلال و وزارت ورزش، فارغ از درستی یا نادرستی این اتفاق می تواند به مثابه یک طرح سوال بزرگ برای مسولان باشد. چرا در انتخاب مدیران زیردست خود، این قدر بد عمل می کنید؟ چرا مدیرانی که در سمت های مختلف گماشته می شوند، نمی توانند به کارشان ادامه دهند؟ مشکل از کجاست؛ شما یا این مدیران؟
استعفای ۳ مدیرعامل در یک محدود زمانی یکساله، نشان می دهد هر آنچه در این زمین بایر کاشته شد، محصولی نداشت؛ به عبارت بهتر یک اتفاق کاملا قابل پیش بینی که همه از قبل می دانستند چه خواهد شد، به جز مدیران تصمیم ساز ورزش ایران که همواره عادت کرده اند از عملکردشان تقدیر کنند.
وضعیت امروز استقلال، نشانه ای واضح از عدم مدیریت و اشتباهات مکرر است؛ در این نکته هیچ تردیدی وجود ندارد...
در همین ارتباط: تجمع هواداران استقلال مقابل وزارت ورزش؛ شعار علیه وزیر
