ابرهای غباری کیهانی که در تصویر قابل مشاهده هستند، حدود 300 سال نوری بالاتر از صفحه کهکشان ما قرار دارند و نور ستارگان را در سرتاسر راه شیری منعکس می‌کنند.

در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟

ابرهای سیروس کهکشانی (Galactic Cirrus Clouds) که به عنوان «سحابی‌های یکپارچه فلاکس» (Integrated Flux Nebulae) نیز شناخته می‌شوند، کم‌نور هستند و در عرض‌های جغرافیایی کهکشانی بالا یافت می‌شوند. آن‌ها را می‌توان در مناطق وسیعی از آسمان در قطب شمال و جنوب کهکشان پیدا کرد.

مطالعات نشان می‌دهند که ابرهای غباری افزون بر بازتاب نور ستارگان، تابش سرخ رنگ ضعیفی دارند. زیرا ذرات غبار میان‌ستاره‌ای تابش فرابنفش نامرئی را به نور قرمز مرئی تبدیل می‌کنند.

این تصویر میدان عمیق و وسیع که شامل ستارگان راه شیری و کهکشان‌های پس‌زمینه دورتر است، یک مجموعه ابر سیروس کهکشانی به نام Mandel Wilson 9 را بررسی می‌کند. این تصویر بیش از سه درجه از آسمان را در بر می‌گیرد و در صورت فلکی مرغ بهشتی (Apus) قرار دارد.