به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از استادی فایندز، ماهواره‌های کنونی پرتاب‌شده به فضا به اندازه خودرو‌ها هستند و توسعه و پرتاب آن‌ها بسیار پرهزینه است.
همکاری بین «دانشگاه وارویک» (Warw)، «دانشگاه سوانسی» (Swansea University) و «دانشگاه استراثکلاید» (University of Strathclyde) با بهره‌گیری از قدرت نانوذرات به عنوان حسگر‌های پیشرفته در این ماهواره‌های کوچک، در حال متحول کردن فناوری فضایی است. این همکاری، صد‌ها هزار دلار بودجه را برای توسعه کاربرد‌های بالقوه نانوذرات و فیزیک کوانتوم در زمینه اکتشافات فضایی دریافت کرده است.
دکتر «دانیل اوی» (Daniel Oi) نظریه‌پرداز کوانتومی، در یک نشست دانشگاهی گفت: ما در حال ساختن حسگر‌های بسیار حساس برای ماهواره‌هایی هستیم که اندازه آن‌ها تا اندازه قابل توجهی کاهش یافته است و قادر به بررسی محیط فضا هستند. این بخشی از یک برنامه بین‌المللی گسترده‌تر در حوزه فناوری کوانتومی است که کاربرد‌های آن را از مأموریت‌های زمینی به مأموریت‌های فضایی گسترش می‌دهد.
تحقیقات دانشمندان که برروی تنظیم و اندازه‌گیری حرکت ذرات ریز در فضای آزاد با استفاده از نور لیزر متمرکز شده، پیشرفت چشمگیری داشته‌است. این پیشرفت‌ها نشان داده‌اند که نانوذرات می‌توانند رفتار‌های دیکته‌شده توسط قوانین مکانیک کوانتومی را نشان دهند که بر تعامل اتم‌ها و ذرات زیراتمی حاکم است.
در شرایط آزمایشگاهی، نانوذرات که هزار برابر بزرگ‌تر از یک اتم و هزار برابر کوچک‌تر از یک دانه شن هستند، به عنوان حسگر امیدوارکننده به شمار می‌روند. با وجود این، استفاده کردن از این ظرفیت در موقعیت‌های جهان واقعی و فراتر از آن با چالش‌هایی همراه است. برای برطرف کردن این مشکل، پژوهشگرانی که با «برنامه فناوری‌های توانمندساز» (Enabling Technologies Program) «مرکز فضایی انگلیس» (UKSA) کار می‌کنند، مرز‌های فناوری کوانتومی را مورد بررسی قرار می‌دهند تا امکان استفاده از نانوذرات را به عنوان حسگر در فضا ارزیابی کنند. طرح ۱۸ ماهه آن‌ها با هدف توسعه فناوری‌هایی انجام می‌شود که راه را برای ابداع دستگاه‌های فضایی آینده با استفاده از نانوذرات هموار می‌کنند.
کاربرد‌های بالقوه نانوذرات به عنوان حسگر بسیار گسترده هستند. به عنوان مثال، چگالی بخشی از زمین که از ارتفاع تقریبا ۸۰ کیلومتری بالای سطح دریا آغاز می‌شود، هنوز به خوبی شناخته نشده است. استفاده از نانوذرات به‌عنوان حسگر می‌تواند این جنبه را روشن کند و درک بهتری را در مورد کشش تجربه‌شده توسط ماهواره‌ها در مدار و نقشه‌برداری از مسیر آن‌ها فراهم سازد.
همچنین، این طرح با هدف ایجاد گرانش‌سنج‌ها انجام می‌شود که دستگاه‌هایی برای بررسی میدان‌های گرانشی هستند. گرانش‌سنج‌ها کاربرد‌های گسترده‌ای در رصد زمین پیدا می‌کنند و به دانشمندان امکان می‌دهند تا از آنچه در زیر سطح زمین نهفته است، نقشه‌برداری کنند. نتایج این کار برای مهندسی عمران و نظارت بر سفره‌های زیرزمینی بسیار ارزشمند است.
دکتر «جیمز بیتمن» (James Bateman) پژوهشگر دانشگاه سوانسی گفت: این طرح فناوری‌های لازم را برای یک سکوی سنجش کارآمد در کاربرد‌های فضایی و زمینی فراهم می‌کند.
