سرطان دهانه رحم سرطانی است که در دهانه رحم، بخشی از بدن که کانال واژن را به رحم متصل می کند، ایجاد می شود.

شایع ترین انواع سرطان دهانه رحم ارثی نیستند، به این معنی که اگر یکی از والدین یا خویشاوندان نزدیک به این بیماری مبتلا باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر نیست. با این حال، برخی از انواع نادر سرطان دهانه رحم ممکن است دارای یک جزء ژنتیکی باشند. تغییرات در برخی از ژن ها، مانند ژن DICER1 یا ژن STK11، ممکن است خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را در فرد افزایش دهد.

این مقاله شرح می دهد که کدام نوع سرطان دهانه رحم ممکن است ارثی باشد و برخی از عوامل خطر خانوادگی برای این بیماری را تشریح می کند. ما همچنین سایر عوامل خطر سرطان دهانه رحم را فهرست می کنیم و اطلاعاتی در مورد علائم، پیشگیری و چشم انداز ارائه می دهیم.

آیا سرطان دهانه رحم ارثی است؟
SDI Productions/Getty Images
اغلب انواع سرطان دهانه رحم ارثی نیستند. در واقع، حدود 70% منبع قابل اعتماد سرطان دهانه رحم به دلیل عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است.

با این حال، برخی از انواع بسیار نادر سرطان دهانه رحم می توانند ارثی باشند، به این معنی که دارای یک جزء ژنتیکی هستند. در این موارد، اگر یک فرد دارای یک نوع ژنتیکی باشد که خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد یا یکی از بستگان درجه اول مبتلا به سرطان دهانه رحم مرتبط با یک علت ژنتیکی، ممکن است در معرض خطر ابتلا به چنین سرطان هایی باشد.

اگر چند نفر در یک طرف خانواده یک فرد مبتلا به سرطان دهانه رحم باشند، پزشک ممکن است آزمایش های غربالگری اضافی یا غربالگری منظم تر برای سرطان دهانه رحم را به آنها توصیه کند.

عوامل خطر خانوادگی
اگر پزشکان متوجه روند انواع سرطان در میان اعضای خانواده شوند، ممکن است غربالگری اضافی یا حتی غربالگری سرطان ارثی را توصیه کنند. این می تواند به کشف روندهای ژنتیکی یا عوامل خطر سرطان کمک کند.

داشتن یک عامل خطر برای سرطان دهانه رحم به این معنی نیست که یک فرد به این بیماری مبتلا می شود، فقط به این معنی است که او در معرض خطر ابتلا به این بیماری است.

دو عامل خطر ژنتیکی اصلی برای سرطان دهانه رحم وجود دارد: سندرم DICER1 و سندرم Peutz-Jeghers (PJS).

سندرم DICER1
سندرم DICER1 یک بیماری ژنتیکی نادر است که باعث تغییرات در ژن DICER1 می شود. این یک عامل خطر برای انواع سرطان ارثی در کودکان و بزرگسالان جوان است.

داشتن تغییرات ژن DICER1 ممکن است خطر ابتلا به نوع نادر سرطان دهانه رحم به نام رابدومیوسارکوم جنینی دهانه رحم (ERMS) و سایر سارکوم های دهانه رحم را افزایش دهد.

در حالی که بسیاری از مشکلات ناشی از ژن DICER1 در دوران کودکی ظاهر می شوند، حدود 33 درصد از موارد ERMS دهانه رحم در افراد بالای 20 سال رخ می دهد.

PJS
PJS یک بیماری ژنتیکی است که باعث تغییراتی در ژن سرکوب کننده تومور به نام STK11 می شود. این بیماری باعث می شود که توده های غیر سرطانی به نام پولیپ در دستگاه گوارش ظاهر شوند. همچنین خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان از جمله سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد.

PJS ممکن است با برخی از انواع سرطان نادرتر، مانند آدنوکارسینوم انحراف حداقل (MDA) ارتباط داشته باشد. این نوع سرطان حدود 1 تا 3 درصد منبع قابل اعتماد آدنوکارسینوم دهانه رحم را تشکیل می دهد که نوع کمتر شایع سرطان دهانه رحم است.

سایر عوامل خطر
علاوه بر ژنتیک، تعدادی از عوامل خطر مهم دیگر برای سرطان دهانه رحم وجود دارد. این شامل:

HPV
انواع مختلفی از عفونت HPV وجود دارد. برخی خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش نمی دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تغییراتی در دهانه رحم ایجاد کنند که در طول زمان به سرطان دهانه رحم تبدیل می شود. دو نوع HPV، HPV 16 و 18، تقریباً 70٪ منبع مطمئن سرطان دهانه رحم را ایجاد می کنند.

پزشکان آزمایش‌های غربالگری منظم را برای بررسی عفونت‌های HPV در افراد 25 تا 65 ساله با دهانه رحم توصیه می‌کنند.

شرکای جنسی
داشتن چندین شریک جنسی یا داشتن رابطه جنسی با کسی که شرکای جنسی زیادی دارد ممکن است یک عامل خطر برای سرطان دهانه رحم باشد. فردی با تعداد شرکای جنسی بیشتر ممکن است شانس بیشتری برای قرار گرفتن در معرض HPV، عامل اصلی اکثر سرطان های دهانه رحم، داشته باشد.

داروهای ضد بارداری خوراکی
مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی برای مدت طولانی ممکن است منبع قابل اعتماد یک عامل خطر برای سرطان دهانه رحم باشد. با توجه به منبع مورد اعتماد انجمن سرطان آمریکا (ACS)، این خطر ممکن است هر چه بیشتر قرص را مصرف کند افزایش می یابد اما با قطع مصرف آن کاهش می یابد. زمانی که فرد برای سال‌ها مصرف قرص را قطع کرد، سطح خطر او به حالت عادی باز می‌گردد.

بیماری های خود ایمنی
بیماری های خودایمنی می تواند بدن را در مبارزه با عفونت ها و بیماری ها دشوار کند. بنابراین، داشتن یک اختلال خود ایمنی ممکن است یک عامل خطر برای سرطان، از جمله سرطان دهانه رحم باشد.

سیگار کشیدن
استعمال دخانیات و دخانیات خطر ابتلا به سرطان در هر نقطه از بدن از جمله دهانه رحم را افزایش می دهد.

دود تنباکو حاوی حداقل 70 ماده شیمیایی سرطان زا با منبع معتبر است. ترک مصرف دخانیات می تواند خطر ابتلا به سرطان و سایر بیماری های مزمن را در فرد کاهش دهد.

هرکسی که در ترک سیگار مشکل دارد باید برای کسب اطلاعات و مشاوره با پزشک خود صحبت کند.

وضعیت درآمد و نابرابری سلامت
افراد مناطق کم درآمد ممکن است دسترسی کافی به مراقبت های پزشکی که خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش می دهد، نداشته باشند. این ممکن است شامل مشکل در انجام غربالگری منظم برای HPV و قوطی دهانه رحم باشد

cer و مشکل در دسترسی به واکسن ها و داروهای عفونت های مقاربتی (STIs).

علائم و نشانه ها
افراد مبتلا به سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه معمولاً هیچ علامت یا نشانه ای را متوجه نمی شوند. با این حال، ممکن است پزشک همچنان بتواند سرطان دهانه رحم را در مراحل اولیه از طریق آزمایش های غربالگری تشخیص دهد. به همین دلیل است که غربالگری منظم دهانه رحم بسیار مهم است.

علائم و نشانه‌های سرطان دهانه رحم معمولاً زمانی رخ می‌دهند که اندازه سرطان بزرگ شده یا به بافت‌های مجاور گسترش یافته است. در این مرحله، رایج ترین علائم منبع مورد اعتماد عبارتند از:

خونریزی غیر طبیعی واژینال، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
خونریزی بعد از رابطه جنسی واژینال
خونریزی بعد از دوش
خونریزی و لکه بینی بین قاعدگی
خونریزی بعد از یائسگی
دوره هایی که طولانی تر یا سنگین تر از حد معمول هستند
ترشحات غیر معمول واژن که ممکن است حاوی مقداری خون باشد
درد هنگام رابطه جنسی
درد در ناحیه لگن
علائم و نشانه های فوق می تواند ناشی از شرایطی غیر از سرطان دهانه رحم نیز باشد. با این حال، هر فردی که یک یا چند مورد از این علائم را تجربه می کند باید برای معاینه دهانه رحم با پزشک تماس بگیرد.

جلوگیری
در زیر برخی از اقدامات پیشگیرانه ارائه شده است که افراد می توانند برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم انجام دهند.

واکسن HPV
دریافت واکسن HPV ممکن است از انواع HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم، واژن و فرج محافظت کند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) واکسن HPV را برای همه افراد تا سن 26 سالگی توصیه می کند. افراد 27 تا 45 ساله باید در مورد خطر ابتلا به عفونت های جدید HPV و مزایای بالقوه دریافت واکسن با پزشک صحبت کنند. .

غربالگری دهانه رحم
پزشکان ممکن است غربالگری سرطان دهانه رحم را با استفاده از معاینه دهانه رحم، تست پاپ اسمیر و آزمایش HPV هر 3 تا 5 سال توصیه کنند. منبع معتبر

غربالگری منظم می تواند به شناسایی سلول های پیش سرطانی دهانه رحم کمک کند. اینها سلول های غیرطبیعی دهانه رحم هستند که هنوز سرطانی نشده اند، اما در صورت عدم درمان، پتانسیل سرطانی شدن را دارند. شناسایی و درمان این سلول ها می تواند در برخی موارد به پیشگیری از سرطان دهانه رحم کمک کند.

غربالگری منظم همچنین به تشخیص مراحل اولیه سرطان دهانه رحم کمک می کند. درمان سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه می تواند به بهبود دیدگاه فرد کمک کند.

تغییر رفتارهای جنسی
در برخی موارد، تغییر برخی رفتارهای جنسی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به HPV کمک کند. تغییرات بالقوه عبارتند از:

اجتناب از رابطه جنسی، یا اجتناب از رابطه جنسی با چندین شریک
استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی
دریافت آزمایشات منظم برای بیماری های مقاربتی
هیچ تضمینی وجود ندارد که ایجاد تغییرات فوق از سرطان دهانه رحم جلوگیری کند، اما ممکن است خطر ابتلا به آن را کاهش دهد.

ترک سیگار
مهم نیست که فرد چه مدت سیگار کشیده است، ترک سیگار و استعمال دخانیات ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان از جمله سرطان دهانه رحم کمک کند.

چشم انداز
به لطف غربالگری منظم، پزشکان می توانند پیش سرطان دهانه رحم و سرطان را زودتر تشخیص دهند و درمان کنند. پیشرفت در درمان ها نیز چشم انداز افراد مبتلا به این بیماری را بهبود می بخشد.

با توجه به منبع ، نرخ بقای نسبی 5 ساله برای سرطان دهانه رحم از 2010 تا 2016 در تمام مراحل بیماری 66٪ بود. در همان دوره، نرخ بقای نسبی 5 ساله برای سرطان های موضعی دهانه رحم که به بافت ها یا غدد لنفاوی مجاور گسترش نیافته بودند 92 درصد بود. تفاوت در این آمار بر اهمیت تشخیص و درمان زودهنگام پیش سرطان دهانه رحم و سرطان تاکید می کند.

خلاصه
شایع ترین انواع سرطان دهانه رحم ارثی نیستند. HPV باعث بیشتر موارد سرطان دهانه رحم می شود. یک فرد معمولاً از طریق تماس جنسی با فردی که حامل ویروس است، به HPV مبتلا می شود.

با این حال، برخی از انواع بسیار نادر سرطان دهانه رحم ممکن است یک جزء ژنتیکی داشته باشند. تغییرات در ژن DICER1 یا ژن STK11 ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش دهد. هر فردی که سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم مرتبط با ژنتیک دارد، باید در مورد غربالگری با پزشک صحبت کند.

غربالگری منظم برای سرطان دهانه رحم می تواند به پزشکان کمک کند سلول های پیش سرطانی دهانه رحم را شناسایی و درمان کنند، که ممکن است به جلوگیری از تبدیل سلول ها به سرطان کمک کند. غربالگری منظم همچنین به پزشکان امکان می دهد سرطان دهانه رحم را در مراحل اولیه تشخیص دهند. این مهم است زیرا درمان سرطان در مراحل اولیه با نتایج بهتری همراه است.