وزیر باید از مرده شوران عذرخواهی کند! این تقاضای مشترک چند مدیر شهری است که در واکنش به سخنان وزیر بهداشت مطرح شده.

به گزارش «تابناک»، روز گذشته و در حاشیه یک مراسم در زیرمجموعه‌های وزارت بهداشت، زمانی که سعید نمکی پشت تریبون قرار گرفت و به تفصیل و مو به مو سخنان پرتکرارش درباره کرونا، شب نخوابی ها، مرارت ها، موفقیت در مسیر خودکفایی در تولید محصولاتی که تحریم‌ها از دسترس مان دور نگاه داشته و... را بیان کرد و حتی یکی دو مصرع از حافظ و چندین بیت از سروده‌های خودش را خواند، کمتر کسی تصور می‌کرد که همه اینها، آرامش پیش از توفان باشد!

این واقعیت زمانی خودش را نشان داد که صدای وزیر پله پله بالا رفت و سخنانش رنگ و بوی نقد‌های جدی به خود گرفت و فضا تا آنجا دیگرگون شد که گفت: «منِ وزیر خبر ندارم چه کسی می‌آید و بیرون می‌رود و گاهی مثل تنور نانوایی سنگکی دقیقه آخر می‌گویند که فلان هیات آمده است. این گونه که نمی‌شود کشور را اداره کرد. شده ام مثل کسی که پایین رودخانه ایستاده و مرده‌ها را جمع می‌کند. خب وزیر بهداشت می‌خواهید چه کار؟ نامم را بگذارید وزیر مرده شور خانه!»

این حرف‌ها البته بخش کوچکی از توفانی است که وزیر برپا کرد، اما ظاهرا از دید برخی جدی‌ترین بخش آن بوده است. از دید امثال «اتحادیه آرامستان‌های کشور» که در واکنش به سخنان نمکی بیانیه‌ای نوشتند که در بخشی از آن آمده: «استفاده از کلمات غیر منصفانه و سبک باعث رنجش و دل شکستگی بیشتر برای آنان [...] خواهد شد؛ امید است هرچه سریعتر با دلجویی از این قشر زحمتکش موجب بر طرف شدن آزردگی خاطر این بخش از جامعه تلاشگر آرامستان‌ها شوید.»

 

البته منظور نویسندگان بیانیه از «قشر زحمتکشی» که وزیر از آن‌ها با «کلمات غیر منصفانه و سبک» یاد کرده، مرده شور‌ها هستند. گروهی که ظاهرا مطابق این بیانیه می‌بایست «جهادگران خاموش»، «تطهیرکنندگان» و «غسالان» خطاب شوند و غیر از این، توهین صورت گرفته و مستلزم عذرخواهی است. باوری که ظاهرا نایب رئیس شورای اسلامی شهر تهران به شدت با آن موافق است و حتی بیشتر، وزیر را موظف به جبران قصورش می‌داند!

ابراهیم امینی در این باره می‌گوید: «سخنان اخیر وزیر بهداشت همچون ریختن آب سردی بر پیکر نیرو‌های زحمتکش بهشت زهرا بود و باعث رنجش خاطر آن‌ها شد. امیدوارم وزیر بهداشت ضمن عذرخواهی از سخنان خود که نه در شان همکاران بهشت زهرایی و نه در شان کادر درمان بود، اقدامات لازم جهت دلجویی از این عزیزان را با اعلام جدول زمانی واکسیناسیون اولویت‌دار این بزرگواران که روزانه و در برخی روز‌ها به صورت سه شیفت کار می‌کنند و از نزدیک با متوفیان کرونایی و مشکوک به کرونا سر و کار دارند، انجام دهد.»

البته سختی‌های فراوانی که تطهیرکنندگان و غسالان به ویژه در شرایط کرونایی متحمل شده و می‌شوند، موضوع قابل انکاری نیست و حتی می‌شود تقاضای مطرح شده برای عذرخواهی وزیر را هم در راستای آزادی بیان، پذیرفت، اما آیا واقعا قابل قبول است که برای دلجویی، اولویت‌های واکسیناسیون تغییر کند و غسالان در اولویت بالاتری قرار گیرند؟ آیا نائب رئیس شورای شهر می‌داند که اولویت‌ها در واکسیناسیون بر اساس سندی ملی تعیین شده است؟ آیا وی که به عملکرد وزیر معترض است، می‌داند که تقاضایش برای تغییر اولویت یعنی اعتراض به سند ملی واکسیناسیون، آن هم اعتراضی به شدت دیرهنگام؟!