به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام حسن‌آبادب -استاد حوزه علمیه- درباره هدف حضور حضرت شاه‌چراغ(ع) در ایران می‌گوید: حضرت شاه‌چراغ(ع) برادر بزرگ امام رضا(ع) بود، زمانی که خبر شهادت موسی بن جعفر(ع) را آوردند مردم مدینه به موجب اینکه احمد بن موسی(ع) فرزند بزرگ است به منزل ایشان می‌روند و احمدبن موسی را به مسجد می‌برند و به عنوان امام با او بیعت می‌کنند.
احمدبن موسی(ع) هم بیعت می‌گیرد، به گفته تاریخ مسجد پر از جمعیت بوده و همگی با احمدبن‌موسی(ع) بیعت می‌کنند و ایشان هم بیعت همه را می‌پذیرد.
پس از بیعت احمد بن‌موسی(ع) به منبر می‌رود و می‌گوید شما همه در بیعت با من هستید و خودم من در بیعت با برادرم علی بن موسی الرضا(ع) هستم. سپس ایشان فضائل امام رضا(ع) را در منبر بازگو می‌کند و می‌گوید پدرم به علی بن‌موسی امامت را وصیت کرده است. پس از خطبه‌های مسجد ایشان تمام جمعیت مسجد را به سمت امام رضا(ع) حرکت می‌دهد تا با امام بیعت کنند، از این رو به حضرت شاه‌چراغ(ع) امین الولایه گفته می‌شود.
حضرت شاه‌چراغ(ع) از بصره و جنوب وارد ایران شدند و به گفته تاریخ ۱۷هزار نفر از سادات و شیعیان همراه ایشان به راه افتادند. یعنی زمانی که ایشان از مدینه حرکت کرد ۷۰۰نفر از سادات و شیعیان با خود همراه کرده و بلاد به بلاد و سرزمین به سرزمین به همراهان حضرت اضافه شده و زمانی که به شیراز رسیدند ۱۷هزار نفر شدند.
در این تاریخ شیعه و سید به ایران بسیار وارد شده است و به نظر می‌رسد که یکی از مهم‌ترین اهداف علی بن موسی الرضا(ع) از دعوت حضرت معصومه(س) و شاه‌چراغ(ع) ورود سادات و شیعیان به ایران و تغییر جغرافیای شیعه به نفع ایران بوده است.
انتهای پیام
