جهان باشکوه NGC 2403 در محدوده صورت فلکی گردن دراز زرافه قرار دارد. این کهکشان مارپیچی 10 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و وسعت آن حدود 50000 سال نوری است.

به‌نظر می‌رسد که کهکشان بیش‌ازحد معمول دارای مناطق «اچ دو» یا منطقه تشکیل‌دهنده ستاره‌های غول‌پیکر است، که با درخشش متمایل به قرمز گاز هیدروژن اتمی در تصویر مشخص شده‌ است.

نواحی غول پیکر اچ دو توسط خوشه‌هایی از ستارگان داغ و پرجرم انرژی می‌گیرند که در پایان عمر کوتاه و طوفانی خود به‌صورت ابرنواخترهای درخشان منفجر می‌شوند. NGC 2403 که عضوی از گروه کهکشان‌های M81 است، شباهت زیادی به M33 در گروه کهکشان‌های محلی خودمان با انبوهی از مناطق ستاره‌ساز دارد.

در تصویرروز ناسا چه می‌بینیم؟

ستارگان درخشان در این پرتره NGC 2403 در پیش‌زمینه از نظر ظاهری سیخ‌دار هستند و در کهکشان راه شیری ما قرار دارند. همچنین ابرهای بین ستاره‌ای کم‌نور و غبارآلود کهکشان راه شیری نیز که به نام «سیروس کهکشانی» یا «سحابی‌های یکپارچه فلاکس» شناخته می‌شوند را می‌توان شناسایی کرد.

ویژگی‌های ضعیفی که به‌نظر می‌رسد از خود NGC 2403 گسترش یافته‌اند، احتمالاً جریان‌های ستاره‌ای جزرومدی هستند که توسط فعل و انفعالات گرانشی با کهکشان‌های همسایه بیرون کشیده‌ شده‌اند.