«بیل گیتس» سرمایه خود را روی یک استارتاپ کالیفرنیایی گذاشته است که معتقد است می‌تواند با استفاده از کربن دی‌اکسید و هیدروژن، یک اسپری غنی و چرب شبیه کره درست کند. البته کره فقط شروع کار است و در ادامه باید منتظر تولید شیر، بستنی، پنیر و حتی گوشت توسط این استارتاپ باشیم.
استارتاپ Savor از یک فرآیند ترموشیمیایی برای ایجاد چربی حیوانی خود استفاده می‌کند که عاری از ردپای محیطی صنایع لبنی و جایگزین‌های گیاهی است.
گیتس در یک پست وبلاگی نوشت: «آنها با این واقعیت شروع کردند که همه چربی‌ها از زنجیره‌های مختلفی از اتم‌های کربن و هیدروژن ساخته شده‌اند. سپس تصمیم گرفتند تا همان زنجیره‌های کربن و هیدروژن را بسازند، اما بدون دخالت حیوانات یا گیاهان. محققان Savor درنهایت فرآیندی را توسعه دادند که شامل گرفتن کربن دی‌اکسید از هوا و هیدروژن از آب، گرم کردن و اکسید کردن آنها برای شروع فرآیند جداسازی اسیدهای چرب و فعال‌سازی و سپس تشکیل چربی بود.»
بسیاری از ما آمارها را می‌دانیم. طبق گفته سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، دامداری‌ها مسئول 14.5 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان هستند. جایگزین‌های چربی حیوانی که از روغن نخل استفاده می‌کنند نیز موجب جنگل‌زدایی گسترده و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شوند.
اما همچنین می‌دانیم که محصولات لبنی چقدر خوشمزه هستند. پس آیا حمایت مشتاقانه گیتس برای هیجان‌زده شدن مردم در مورد ایده کره تهیه شده از کربن دی‌اکسید کافی خواهد بود؟
گیتس نوشت: «ایده روی آوردن به چربی‌ها و روغن‌های آزمایشگاهی ممکن است در ابتدا عجیب به‌نظر برسد. اما پتانسیل آنها برای کاهش قابل‌توجه ردپای کربن بسیار زیاد است. با استفاده از فناوری‌ها و فرآیندهای اثبات‌شده، ما یک قدم در دستیابی به اهداف آب‌وهوایی خود نزدیک‌تر می‌شویم.»
کره این شرکت به راحتی تولید می‌شود و مقیاس‌پذیر است، اما متقاعد کردن مردم برای تعویض کره و سایر محصولات لبنی با غذاهای تجربی، همچنان یک چالش خواهد بود.
گیتس امیدوار است، بااین‌حال حمایت او باید بیشتر از گفت‌وگو باشد. وی می‌نویسد: «چالش بزرگ ما پایین آوردن قیمت است تا محصولاتی مانند این مقرون‌به‌صرفه شوند و به همان قیمت چربی حیوانی یا کمتر برسند. Savor در اینجا شانس خوبی برای موفقیت دارد، زیرا مراحل کلیدی فرآیند تولید چربی آنها در صنایع دیگر کار می‌کند.»
او افزود: «این فرآیند هیچ گاز گلخانه‌ای آزاد نمی‌کند و از زمین کشاورزی و کمتر از یک هزارم آب مورد استفاده در کشاورزی سنتی، استفاده می‌کند. اما مه‌متر از همه این است که طعم بسیار خوبی دارد، مانند کره واقعی.»
