از ابتدای بازی جو ورزشگاه بیشتر به نفع ملوان میهمان بود و هواداران آنها استادیون را در دست گرفته بودند. استقلال که بلانکو،جلالی،سلیمی و حتی زیلیکیچ را در اختیار نداشت با بیرون گذاشتن دو بازیکن آفریقایی اش وارد میدان شد.

در همان ابتدای بازی با اشتباه سیلوا،غندی پور به سادگی سهرابیان را از پیش رو برداشت و دروازه‌ی استقلال را باز کرد. پس از آن آبی ها مدام روی دروازه‌ی فرعباسی توپ می ریختند تا در نهایت مدافعان ملوان رمضانی در محوطه جریمه سرنگون کردند و رضاییان برای اولین بار با پیراهن استقلال موفق به گلزنی شد.
در نیمه‌ی دوم نیز ملوانی ها با یک حمله‌ی سریع السیر مدافعان آبی ها را غافلگیر کردند و رضا جعفری روی ریباند شوت محمدی توانست ملوان را به گل برساند. پس از آن بالاخره جوادنکونام دست به تعویض زد و با به بازی آوردن اندونگ و کاکوتا فشار حملات را بیشتر کرد. سرانجام روی یکی از کرنرها آرمین سهرابیان توسط مدافع ملوان به زمین زده شد و پنالتی دوم را هم رضاییان دوباره مقابل فرعباسی چغر به گل تبدیل کرد.

حسینی روی گل های خورده مقصر اصلی نبود و مقابل شوت نورافکن و عمری عملکرد خوبی هم داشت. زوج سهرابیان و سیلوا اما در این بازی در عملکرد دفاعی خیلی دور از تصورها بودند و نتوانستند بازیکنان سرعتی ملوان را مهار کنند. سیلوا نشان داد که برای خط دفاعی سه نفره ساخته شده و سهرابیان نیز تمرکز همیشه را نداشت.

زکی پور اکنون در حد استقلال بازی می کند و سطح بازی اش پیشرفت چشمگیری داشته است،به طوری که دیگر جلالی بعد از برگشتش هم نمی تواند مطمئن باشد که تمام بازی ها فیکس است. رامین رضاییان بی اشتباه در تمام دقایق بازی کرد و اگر خوش شانس بود شاید آمارش دو گل و یک پاس گلش در دو بازی،بهتر از این هم می شد؛هنرنمایی او در سمت راست خط دفاع آبی ها مایه‌ی دلگرمی هواداران استقلال است.

چشمی مانند همیشه باکیفیت بود. رضاوند اما یک نکته‌ی جالب در ترکیب استقلال است. چه هواداران بخواهند چه نخواهند ظاهرا رضاوند انتخاب اول نکونام است؛او در این فصل تصمیم گرفته با استراتژی متفاوت تری بازی کند و پاس های رو به جلوی بیشتری را ارسال کند. اتفاقی که اگر ادامه دار باشد و با فاکتور های دیگر آرش ترکیب شود احتمالا فشار را از روی او بردارد. ماشاریپوف نیز کمی هواداران را ناامید کرد و اشتباهات زیادش مانع از شکل گیری حملات موثر تیم می شد؛ ولی به هرحال ماشاریپوف در روز بدش هم موقعیت می سازد و یک وزنه‌ی سنگین در میانه‌ی زمین استقلال است.

هیچ کدام از هواداران استقلال فکر نمی کردند اسلامی چنین کیفیتی را از خودش نشان بدهد و در ادامه‌ی فصل نکونام می تواند به شدت روی او حساب کند. کوشکی ولی یک بازی ساده را به نمایش گذاشت و به عنوان یک وینگر خیلی کم اقدام به دریبل کرد. آرمان رمضانی هم که طبق معمول پرتلاش ظاهر شد اما در بعضی از صحنه ها می توانست بهتر عمل کند،او خیلی دوید و باید تعویض می شد که روی نیمکت گزینه ای برای جانشینی نبود.

بازیکن وقتی پا به توپ شود،با یک استپ و پاس عیارش قابل تشخیص است. اندونگ پرانگیزه و کاکوتای تکنیکی استقلال نکونام را در آینده بسیار متفاوت تر از فصل پیش خواهند کرد. در تک تک حرکات این دو بازیکن کیفیت مشاهده می شد و اگر زودتر به بازی می آمدند استقلال می توانست با برد زمین را ترک کند.

ترکیب بازیکنانی که در اختیار نکونام بودند کامل نبود ولی استقلال خیلی مسلط تر و بهتر از بازی های گذشته بازی می کرد. آن ها مشخصا برنامه ترکیبی و تاکتیکی برای گلزنی داشتند اما چون بر حسب اتفاق دقایق زیادی را عقب بودند،مجبور بودند به واسطه‌ی قدرت سرزنی رمضانی از توپ های بلند استفاده کنند.

نکونام هرچند دستش خیلی باز نبود اما می توانست زودتر تعویض کند و اجازه‌ی جلو آمدن به ملوان ندهد. 
استقلال نکونام دو امتیاز از دست داد و فشار را روی خودش افزایش داد. استقلال هفته‌ی آینده باید میهمان استقلال خوزستان باشد و محکوم به برد است.
نظر شما در رابطه با بازی استقلال و ملوان چیست؟