ورزش مدیا: تیم ملی ایران در حالی با ارایه یک نمایش ضعیف و بحث‌برانگیز قرقیزستان را با تنها گل مهدی طارمی شکست داد که شاخص‌ترین نکته دیدار، نمای بسیار زشت و زننده چمن مسابقه بود؛ چنانچه که همزمان با برگزاری بازی، تبدیل به سوژه شبکه‌های اجتماعی و حتی اکانت‌های بین‌المللی شد.
از جمله بسیاری از کاربران فضای مجازی تصاویر بازی امشب عراق و عمان را کنار چمن فولادشهر گذاشتند و پرسیدند چگونه ممکن است کشوری که سال‌ها درگیر جنگ و مشکلات شدید داخلی بوده، چنین ورزشگاه آبرومندی در اختیار داشته باشد و تیم ملی ایران بعد از جستجوی کل مملکت به زمین وصله پینه شده اصفهان پناه ببرد؟ خب البته نارضایتی ما زیاد مهم نیست؛ چه این که گزارشگر دست‌آموز تلویزیون، خیلی هم از شرایط خرسند است: «باید از همه دست‌اندرکاران تشکر کنم که دست به دست هم دادند و با هفته‌ها تلاش شبانه‌روزی، زمین فولادشهر را آماده کردند. می‌ترسم اسم ببرم، نام کسی از قلم بیفتد.» بعدش هم استاد، منت نور و اسکوربورد ورزشگاه را بر سر مخاطبان گذاشت. دردناک‌تر از همه نداشته‌های‌مان، اصل خو گرفتن به فرهنگ «نداشتن» است؛ تن دادن تدریجی به فقر و حقارت..
یک سال پیش که النصر به ایران آمد و حضور رونالدو روی چمن خراب آزادی توسط ده‌ها صفحه عربی و جهانی به سخره گرفته شد، رضا رشیدپور، مجری سرشناس تلویزیون رگ گردن کلفت کرد و به قول خودش خطاب به همسایگان نوکیسه نوشت: «تا زمانی که شما تشریف‌تان را بیاورید، ورزشگاه آزادی به بهترین شکل ممکن تعمیر و بازسازی شده است.» حالا یک سال از آن رجزخوانی توییتری گذشته و نه‌تنها هنوز تعمیر آزادی به پایان نرسیده، بلکه رسانه‌ها با تیتر «رونالدو در قلعه حسن‌خان» به همگروهی دوباره النصر با پرسپولیس و استقلال طعنه می‌زنند. این هم که کیفیت چمن میزبان تیم ملی بود. به عمل کار برآید، وگرنه هیچ نابه‌سامانی و نقصی با حرف زدن و خط و نشان کشیدن و غیرتی شدن الکی درست نمی‌شود. چمن امشب عراق را ببینید و کمی خجالت بکشید.
