علی اکبر طالع راد در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار کرد: سفره‌ای هم وجود نداشت و رزمندگان با انداختن چفیه و تکه پارچه‌ای تمام وسایل را روی آن می‌گذاشتند و تلاش می‌کردند به هر نحو ممکن مراسم نوروز را در جبهه اجرا کنند.
وی با بیان اینکه ایام عید سین‌های جبهه پلی بود برای رسیدن به شین شهادت گفت: سفره‌های ساده و بدون ادعای نوروز رزمندگان، مملو از عشق، اخلاص و ایثار بود و همگی از این سفره سیراب می‌شدند و در حد وسع و توان و امکاناتی که موجود بود سعی می‌کردیم طراوت و شادی حاکم شود.
این رزمنده دوران دفاع مقدس در ادامه با بیان اینکه پیش از تحویل سال نو دستی به سر و روی سنگرهایمان می‌کشیدیم و در اصطلاح آن روزها سنگر تکانی می‌کردیم گفت: هنگام تحویل سال و زمانی که دعای «یا مقلب القلوب و الابصار» روی لبان رزمنده‌ها جاری می‌شد، بچه‌ها در یک سنگر جمع می‌شدند و با هم دعای تحویل سال را می‌خواندند.
طالع راد ادامه داد: نوحه خوانی و راه انداختن سینه زنی و تلاوت دعای توسل از دیگر برنامه‌ها بود.
علی اکبر طالع راد گفت: دید و بازدید عید و رفتن به سنگرهای یکدیگر رسم دیگری بود که رزمندگان حاضر در مناطق عملیاتی خاطرات شیرینی از آن به یاد دارند، سر زدن به گردان‌های همجوار و گرفتن سراغ فرماندهان و روبوسی با آنها از جمله سنت‌های حسنه‌ای بود که در روزهای سال نو به ندرت ترک می‌شد.
وی با بیان اینکه رزمنده‌های که پیشکسوت بودند در این ایام حضور داشتند، گفت: نیروهای جوان به عنوان پدر خود به این رزمنده‌ها نگاه می‌کردند و گاهی هم هدیه‌ای می‌گرفتند، رزمنده‌ها جبهه را مثل خانه خود می‌دانستند و نمی‌توانستند نسبت به آغاز بهار و جشن نوروز بی توجه باشند.
وی در ادامه گفت: امید به آینده هرگز در بین بچه‌ها کم نمی‌شد و همیشه دعای معروف تحویل سال رو قرائت می‌کردند و به قطع و یقین دعای همه ما فرج حضرت ولیعصر (عج) است.
