مساله حوادث محیط کار و مرگ کارگران، از جمله موضوعاتی است که در سال های اخیر توجهات زیادی را در کشورمان به خود جلب کرده است. به طور خاص چندین مورد وقوع حادثه برای کارگران معدنچی در بخش های مختلف کشورمان و فوت شماری از آن ها، بازتاب های گسترده ای پیدا کرده و بسیاری از کارشناسان و البته رسانه‌ها را واداشته تا مقام های مسوول را تحت فشار قرار دهند که استانداردهای نظارتی در محیط کار را سخت‌تر کنند و مانع از وقوع اتفاقات تلخ برای جامعه شریف کارگری کشور شوند. 

با این حال متاسفانه آمارهای مرتبط با حوادث محیط کار در ایران رو به افزایش هستند. به تازگی نیز علیرضا رئیسی معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام کرده که سالانه حدودا 10 هزار کارگر در ایران بر اثر حوادث شغلی جانشان را از دست می دهند! 

بیشترین علل مرگ در محیط کار مواردی نظیر سقوط از بلندی، اصابت جسم سخت، برق گرفتگی، سوختگی و کمبود اکسیژن بوده است. تهران، اصفهان و مازندارن نیز در زمره استان هایی بوده اند که بیشترین میزان مرگ کارگران در نتیجه حوادث محیط کار را به ثبت رسانده اند. آمارهایی که پیشتر به آن ها اشاره شد، در عین حال که تکان‌دهنده هستند، حامل پیام های معناداری نیز می باشند. 

اول اینکه متاسفانه هنوز آنطور که باید و شاید و با سخت‌گیری شاهد رعایت استانداردهای ایمنی در محیط کار نیستیم. آموزش ایمنی شغلی برای کارگران بسیار ضعیف است و حتی در بسیاری از موارد نادیده گرفته می شود و البته که در برخی از پروژه ها اساسا به مضوعات مرتبط با حفظ ایمنی نیروی کار توجهی نمی شود. 

ورای همه این ها، همانطور که پیشتر نیز گفته شد، نهادهای مسوول که باید بر ایمنی در محیط کار نظارت کنند نیز به دلایل گوناگون نظیر کمبود نیروی کار و یا بی‌توجهی، نظارت دقیقی بر ایمنی محیط کار ندارند. مجموع این مسائل سبب شده تا سال به سال شاهد شیب صعودی افزایش حوادث محیط کار در ایران باشیم. 

مساله دیگر اینکه برخی از کارگران با قراردادهای موقت و بدون بیمه مشغول به کارند و به دلیل مشکلات اقتصادی، امکان مطالبه حقوق مرتبط با ایمنی خود در محیط کار را ندارند. در این چهارچوب، این افراد برای اینکه درآمد خود را حفظ کنند و به بحران اقتصادی جدی تر دچار نشوند، قید حقوق مرتبط با ایمنی خود را می زنند و کار می کنند. معادله ای که خود در بالا رفتن آمارهای مرتبط با مرگ کارگران در محیط کار نقشی مهم ایفا می کند.  باید هر چه سریعتر به حال این مشکل تدابیر جدی اندیشیده شود و این موضوع درمان شود. انفعال در این حوزه صرفا موجب وخیم‌تر شدن مشکل خواهد شد.