عصرایران؛ علی خیرآبادی- صنعت نفت فقط یک تیم نیست؛ صدای مردمی هست که سال‌هاست در سکوت،گرما و خاک و بیکاری، زندگی را تاب آوردن. صنعت نفت آبادان در آستانه صعود به لیگ برتر بود. طلایی پوشان آبادان، پیکان رقیب مستقیم خود را هفته گذشته شکست داده بودند اما انگار سایه از تیمی که پیکان را شکست داده بود، مقابل آریو اسلامشهر در زمین حضور داشت. همه در آبادان آماده رقم زدن یک خاطره خوش صعود به لیگ برتر بود.

بازی که آغاز شد، همه در انتظار گلزنی نفتی‌ها بودند، اما هرچه از زمان مسابقه گذشت، حملات آن‌ها ثمری نداشت و به نتیجه‌ای نرسید. در آن‌سو، آریو اسلامشهر هم بازی خوبی به نمایش گذاشت. نیمه اول که به پایان رسید باز هم این صنعت نفت بود که در لیگ برتر حضور داشت چرا که نه سایپا مقابل فجر سپاسی به گل رسیده بود و از آن مهم تر پیکان هم مقابل مس کرمان عقب بود.

نگرانی اما با آبادانی ها بود در صورت پیروزی سایپا و پیکان در نیمه دوم پیروزی دیگر سهم این دو تیم نمیشد. اتقاقات به تلخ ترین شکل ممکن پیش رفت و هم پیکان در نیمه دوم به دیدار بازگشت بازی باخته را با پیروزی عوض کرد و سایپا  هم دقیقه 83 مقابل قهرمان لیگ آزادگان فجر شهید سپاسی به گل رسید.

ناگهان اما امید به آبادان بازگشت دقیقه 90 به نفع نفت آبادان پنالتی اعلام شد و فقط کافی بود کاپیتان همیشه وفادار تیم طالب ریکانی مثل همیشه پنالتی خود را تبدیل به گل بکند. صدای پای آبادان به گوش لیگ برتر خلیج فارس می‌رسید و تیم جذاب ایران آماده بازگشت به لیگ برتر بود اما این بار انگار قرار بود مردم آبادان از لب چشمه تشنه بازگردند. طالب ریکانی پنالتی خود را از دست داد.

دنیای آبادان ساکت شده بود. در آبادان به سکوت عادت ندارند و هرچقدر هم که زندگی سخت باشد اهل رنگ و شادی هستند. طیف رنگی آبادان که روشن نباشد بغضش را تمام ایران احساس می‌کنند بعد از پنالتی طالب ریکانی صدای بغض آبادان را تمام ایران شنیدند. طالب به حدی به هم ریخت که خودزنی کرد و آن شب راهی بیمارستان شد. چند ساعتی است که خبر رسیده از فوتبال خداحافظی کرده است؛ پایان تلخ برای قهرمان همیشگی آبادان.

در روزهایی که در اوج بود، تیم‌های بزرگ تهرانی و صنعتی برای داشتنش صف کشیده بودند، اما او دل از آبادان نبرید و عمر جوانی‌اش را پای پیراهن زرد گذاشت. طالب ریکانی، برای همیشه کاپیتان اول و آخر فوتبال آبادان باقی می‌ماند. آرزو دارم روزی روی نیمکت صنعت نفت بنشیند، نه برای صعود از لیگ آزادگان، بلکه برای قهرمانی در لیگ برتر. فراتر از هر آرزوی فوتبالی، دلم می‌خواهد آبادان همیشه بخندد... همیشه شاد باشد، نه درگیر مسائلی مانند بیکاری و آلودگی هوا و ...