بوقلمون‌ها، مانند بسیاری از پرندگان اهلی دیگر که در دسته طیور قرار می‌گیرند، اغلب جایگاه ویژه‌ای در سفره‌های ما دارند. انسان از این پرندگان برای تهیه محصولات مختلف از از ملزومات خواب و پوشاک گرفته تا مهم‌ترین و رایج‌ترین مورد، یعنی غذا استفاده می‌کنند. تخم‌مرغ یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی بسیاری از مردم جهان است. با این حال، این پرسش پیش می‌آید که چرا تخم بوقلمون مصرف نمی‌کنیم؟
به گزارش زومیت، بوقلمون ماده در طبیعت، در نقطه‌ای امن و پنهان در دل جنگل، لانه‌ای روی زمین می‌سازد و پس از آن وارد دوره‌ای حدود دو هفته‌ای برای تخم‌گذاری می‌شود. در این بازه، معمولا هر ۲۴ تا ۳۲ ساعت یک تخم می‌گذارد. این روند معمولا به تشکیل دسته‌ای شامل ۹ تا ۱۳ تخم می‌انجامد.
برای بوقلمون مادر، این تعداد تخم کاملاً قابل قبول و کافی به نظر می‌رسد. او در فاصله میان تخم‌گذاری‌ها لانه را ترک می‌کند تا تغذیه کند و انرژی لازم برای گرم نگه‌داشتن تخم‌ها و ادامه فرآیند جوجه‌کشی را به دست آورد. اما از نگاه پرورش‌دهندگان تخم‌مرغ، این میزان تولید بسیار پایین و از نظر اقتصادی توجیه‌ناپذیر است.
در ایالات متحده حدود ۲۵۰۰ مزرعه بوقلمون وجود دارد. این تعداد بوقلمون و به تبع آن تعداد زیادی تخم است، اما این تخم‌ها وارد بازار نمی‌شوند؛ زیرا از نظر اقتصادی صرفه ندارد.
یک مرغ سالم تقریبا هر روز یک تخم‌مرغ می‌گذارد که در مقایسه با چرخه تخم‌گذاری تقریباً ۳۲ ساعته بوقلمون، بازدهی بسیار بیشتری محسوب می‌شود. علاوه‌براین، بوقلمون‌ها برای رسیدن به سن تخم‌گذاری نیازمند هفت ماه هستند، در حالی که این مدت برای مرغ‌ها تنها پنج ماه است. بنابراین، از نگاه پرورش‌دهندگان طیور که به دنبال تولید اقتصادی و مداوم تخم‌مرغ هستند، بوقلمون گزینه چندان جذابی نیست.
اگر به تازگی بوقلمون ندیده‌اید، تصویر بالا می‌تواند یادآور اندازه بزرگ (و تا حدی تهدیدآمیز) این پرنده باشد. نگهداری چنین موجود بزرگی هزینه‌بر است، زیرا آنها به فضای بیشتر و غذای بیشتری برای رشد نیاز دارند. از نظر اقتصادی، نگهداری بوقلمون درمقایسه‌با سایر طیور اهلی فعال در بازار تخم مقرون‌به‌صرفه نیست.
تخم بوقلمون قابل مصرف و خوراکی است. طعم آن بسیار مشابه تخم‌مرغ است، با این تفاوت که اندازه بزرگ‌تر، پوسته‌ای محکم‌تر و غشای ضخیم‌تری دارد.
تخم بوقلمون کمی بزرگ‌تر، با غشایی مقاوم‌تر و پوسته‌ای ضخیم‌تر است؛ هرچند پرورش آن هزینه‌بر است، اما درنهایت تخمی کاملا معمولی و طبیعی محسوب می‌شود. اما این موضوع درباره تخم پنگوئن صدق نمی‌کند.
رابرت هدلند، پژوهشگر ارشد مؤسسه تحقیقات قطب جنوب اسکات در دانشگاه کمبریج انگلستان، می‌گوید تخم پنگوئن به دلیل حضور کریل به‌عنوان بخش عمده‌ای از رژیم غذایی این پرندگان، طعمی ماهی‌مانند دارد.
دونالد موریسون، ساکن جزایر فالکلند، در گفت‌وگو با وب سایت آی‌اف‌ال ساینس اظهار داشت که تخم‌های پنگوئن برای تهیه پاولوا (نوعی دسر) بسیار مناسب‌اند، اما تخم‌های آب‌پز آنها واقعا طعمی منحصر به فرد و ویژه دارند.
اگر تخم‌مرغ را آب‌پز کنید، با سفیدی بیضی‌شکل و خوشایند روبرو می‌شوید، اما وقتی تخم پنگوئن را آب‌پز می‌کنید، با کره‌ای شبح‌وار مواجه می‌شوید که بخشی از زرده نارنجی رنگ تخم را دربرگرفته است. این تفاوت‌ها ناشی از نسبت گلیکوپروتئین‌های موجود در تخم‌ها است. در حالی که تخم‌مرغ عمدتا حاوی پروتئینی به نام اووالبومین است، تخم پنگوئن حدود ۲۵ درصد پنالبومین دارد که این ماده به آنها کمک می‌کند در سرمای شدید مناطق قطبی دوام بیاورند.
