عصر ایران - آمبولانس های دوچرخه ای وسایل نقلیه اورژانسی هستند که برای حمل بیماران یا مجروحان با استفاده از نیروی انسانی از طریق رکاب زدن طراحی شده اند. این وسیله نقلیه معمولاً شامل یک دوچرخه با یک محفظه متصل در جلو یا عقب برای حمل بیمار و تجهیزات پزشکی است.
ایده استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پزشکی به اوایل قرن بیستم باز می گردد. در دوران جنگ ها، به ویژه جنگ جهانی اول و دوم، آمبولانس های دوچرخه ای به دلیل مزایایی نظیر قابلیت مانور بالا در فضاهای محدود، سرعت نسبی در مسافت های کوتاه، عدم نیاز به سوخت و هزینه نگهداری پایین، کاربرد فراوانی داشتند.
امروزه نیز آمبولانس های دوچرخه ای در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار می گیرند، به ویژه در:
مناطق پرجمعیت و پرترافیک شهری: جایی که عبور خودروهای بزرگتر با مشکل مواجه است، دوچرخه ها می توانند به سرعت به محل حادثه برسند.
مناطق روستایی و صعب العبور: در مناطقی با جاده های باریک یا ناهموار که دسترسی با خودرو دشوار است، آمبولانس های دوچرخه ای می توانند نقش مهمی در انتقال اولیه بیماران ایفا کنند.
رویدادها و مکان های خاص: در اجتماعات بزرگ، پارک ها، محوطه های دانشگاهی یا کارخانه ها، آمبولانس های دوچرخه ای می توانند به سرعت به افراد نیازمند کمک های اولیه ارائه دهند.
کشورهای در حال توسعه: به دلیل هزینه پایین خرید و نگهداری و عدم نیاز به سوخت، آمبولانس های دوچرخه ای یک راه حل مقرون به صرفه برای ارائه خدمات اورژانس در این مناطق محسوب می شوند.
تجهیزات حمل شده توسط آمبولانس های دوچرخه ای بسته به نیاز و سطح خدمات ارائه شده متفاوت است، اما معمولاً شامل موارد زیر می شود:
کیسه کمک های اولیه با لوازم پانسمان، ضدعفونی کننده و داروهای ضروری.
دستگاه فشار خون و گوشی پزشکی.
کپسول اکسیژن کوچک.
برانکارد تاشو یا وسیله حمل بیمار.
تجهیزات احیا (در صورت لزوم).
آمبولانس های دوچرخه ای یک راه حل نوآورانه و کارآمد برای ارائه خدمات اورژانس در شرایط خاص هستند و نقش مهمی در نجات جان افراد و کاهش زمان واکنش در مواقع اضطراری ایفا می کنند.
