به نقل از اینترستینگ انجنیرینگ، موشک هسته‌ای آر-۳۷ ام قادر به رسیدن به‌سرعت حداکثر ۶ ماخ است.
تلاش روسیه برای تولید موشک‌های هسته‌ای هوا به هوا در سال‌های اخیر افزایش‌یافته است.
موشک R-37M، یک سلاح هوا به هوای دوربرد است که در ابتدا در دهه ۲۰۱۰ توسعه یافت و در محافل نزدیک به ناتو با نام AA-13 Axehea شناخته می‌شود.
درحالی‌که پیکربندی دقیق این موشک دارای قابلیت هسته‌ای همچنان محرمانه است، کلاهک بزرگ ۶۰ کیلوگرمی آن ظرفیت کافی برای حمل یک محموله هسته‌ای کوچک را دارد.
در مورد این موشک سریع هسته‌ای اطلاعات فنی عمومی بیشتری در دسترس نیست.
وقتی این موشک توسط جنگنده‌های میگ ۳۱ از ارتفاع بالا به سمت هدف پرتاب شود، می‌تواند با اهدافی در فاصله حداکثر ۴۰۰ کیلومتری درگیر شود و تنها موشک PL-XX چین از این نظر از آن پیشی گرفته است.
این موشک برای خنثی‌کردن سکوهای دفاع هوایی مانند AWACS (یک سامانه هشدار و کنترل هوابرد)، هواپیماهای سوخت‌رسان و سامانه‌های جنگ الکترونیک، از راه دور و قبل از رسیدن به حریم هوایی روسیه، طراحی شده است.
سامانه هدایت چندلایه این موشک شامل امکانات ناوبری دقیق، به‌روزرسانی‌های میان‌دوره و رادار فعالی است که هدف‌گیری دقیق را در بردهای بسیار بالا ممکن می‌کند.
یک هواپیمای مسلح به چهار موشک R-37M با کلاهک هسته‌ای می‌تواند به طور بالقوه کل اسکادران جنگنده‌های دشمن را از کار بیندازد، حملات موشک‌های کروز را رهگیری کند یا انبوهی از سامانه‌های هوایی بدون سرنشین را نابود کند.
روسیه با استقرار موشک‌های هسته‌ای هوا به هوای جدید، گسترش توانمندی‌های هسته‌ای تاکتیکی در بلاروس و کار بر روی سلاح‌های راهبُردی جدید، به طور قابل‌توجهی در حال افزایش قابلیت‌های هسته‌ای خود است.
بر اساس گزارش آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا (DIA) که تلاش‌های روسیه برای نوسازی زرادخانه هسته‌ای خود را بررسی می‌کند، روسیه در حال حاضر تقریباً ۱۵۵۰ کلاهک هسته‌ای راهبُردی و حداکثر ۲۰۰۰ کلاهک هسته‌ای غیر استراتژیک (تاکتیکی) را در اختیار دارد.
این سلاح‌های تاکتیکی که برای استفاده در میدان نبرد طراحی شده‌اند، بیشتر در زیرساخت‌های نظامی بلاروس، یک متحد کلیدی منطقه‌ای روسیه، ادغام می‌شوند.
