به گزارش خبرورزشی، تماس‌ها از مدت‌ها پیش آغاز شده، حالا وقت آن رسیده که وارد فاز نهایی شوند؛ ناپولی می خواهد با عبور اجباری از کونته، با ماسیمیلیانو آلگری کار کند.
پیروزی و سپس خداحافظی؛ این روندی است که در دوران دی لورنتیس در ناپل به رویه‌ای تکرارپذیر بدل شده است. هواداران نیز با یادآوری سابقه پیشین، دچار اضطراب شده‌اند. دو سال پیش، اورلیو خیال می‌کرد با یکی از غافلگیری‌های همیشگی‌اش می‌تواند مانع از ترک تیم توسط لوسیانو اسپالتی شود. اما با پاسخ منفی قطعی مربی اهل توسکانا، در نهایت با دست خالی ماند. این بار اما شرایط متفاوت است؛ بخشی به‌خاطر تجربه گذشته. دی لورنتیس همواره کارآفرینی زیرک و دوراندیش بوده، از این‌رو به محض مشاهده نخستین نشانه‌های نارضایتی از سوی کونته، شروع کرد به بررسی گزینه‌های جایگزین، برای مداخله به‌موقع و مؤثر. اکنون ناپولی باید اسکودتو را که بر سینه دارد، ارج نهد، فصل تازه‌ای را آغاز کند و همچنان برای قهرمانی و درخشش در لیگ قهرمانان بجنگد. در چنین شرایطی، تنها یک نام مترادف با تضمین موفقیت در دسترس است: ماسیمیلیانو آلگری.
موضوع به شگون و خرافه مربوط نیست، هرچند با بازیگرانی که در صحنه هستند، شاید چنین به نظر برسد. آلگری جایگزین کونته در یوونتوس شد و موفقیت‌های زیادی به همراه آورد؛ چرا نباید این اتفاق در ناپولی تکرار شود؟ البته که همه این‌ها فعلاً در حد خیال‌پردازی است. آلگری از مدت‌ها پیش، اولین انتخاب دی لورنتیس بوده است، چراکه اورلیو در کار و زندگی شخصی‌اش، ارتباطات دوستانه را بسیار جدی می‌گیرد و مکس از جمله کسانی است که رئیس ناپولی به او اعتماد کامل دارد. گفته می‌شود حتی در گذشته، این آلگری بود که اسپالتی را به باشگاه پیشنهاد داد. صحت ماجرا حالا اهمیت چندانی ندارد. چیزی که اکنون اهمیت دارد، نیاز اورلیو به یک استراتژیست کاربلد و یک مربی معتبر و پیروز برای هدایت تیم است. آلگری شاید نماد زیبایی فوتبال نباشد، اما پس از دوران کونته، هواداران ناپولی نیز از دل‌باختگی به بازی زیبا فاصله گرفته‌اند. اکنون آن‌ها بار دیگر احساس سردرگمی دارند و به اطمینان نیازمندند.
دی لورنتیس و آلگری مدتی‌ست در حال مذاکره‌اند و در هفته‌های اخیر، تماس‌ها جدی‌تر شده‌اند. ناپولی آماده است تا به مربی پیشین میلان و یوونتوس قراردادی سه‌ساله با دستمزد خالص سالانه ۶ میلیون یورو – معادل قرارداد کونته – به علاوه دو میلیون یورو پاداش پیشنهاد دهد. از نظر مالی، پیشنهاد جدی و قابل توجه است. اما موانعی نیز بر سر راه وجود دارد: تا زمانی که میلان سرمربی‌اش را اعلام نکرده، احتمال دارد آلگری صبر کند. به‌ویژه اگر در سوی دیگر شهر میلان، سیمونه اینزاگی تصمیم بگیرد پیشنهادهای اغواگرانه عربی را بپذیرد – گزینه‌ای که چندان هم دور از واقعیت نیست.
همه چیز برای مکس
از همین‌رو دی لورنتیس عجله دارد تا کار را به سرانجام برساند و نمی‌خواهد بار دیگر در موقعیتی بدون گزینه بماند. تجربه‌ای شبیه به «گارسیا» آخرین چیزی است که باشگاه و هواداران می‌خواهند. اورلیو آلگری را به‌خاطر سوابقش، هوش تاکتیکی و دانش فوتبالی‌اش انتخاب کرده است. درست مانند کونته، آلگری نیز توانایی استخراج بهترین عملکرد از بازیکنان را دارد، آن‌ها را ارتقا می‌دهد، و در دریای پرتلاطم رقابت‌های اروپایی (با دو حضور در فینال لیگ قهرمانان) تجربه دارد.
با این حال، پروژه باید باورپذیر و جاه‌طلبانه باشد. باید مکس را جذب کند، باید به او امکان دهد تا با نقدهایی که در سال‌های اخیر متوجه‌اش شده بود، تسویه‌حساب کند. حضور جووانی مانا به عنوان مدیر ورزشی نیز عنصری مهم است: این دو یکدیگر را تحسین و احترام می‌کنند و همکاری خوبی با هم دارند. دی لورنتیس می‌خواهد ناپولی را بار دیگر به یک نام بزرگ بسپارد؛ تا این‌بار گنج ارزشمند فصل گذشته بر باد نرود. اورلیو همه چیز را روی مکس شرط بسته است. با بلندپروازی‌های فراوان.
