به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:نشریه آمریکایی هیل می‌گوید: ایران، برخلاف ادعای تندروها در آمریکا، کشوری در آستانه فروپاشی نیست، بلکه ملتی است که توانایی اتحاد علیه تهدیدات خارجی را دارد. برای اجتناب از اشتباهات گذشته، ایالات متحده باید درکی واقع‌بینانه از تاب‌آوری ایران داشته باشد.
نشریه کنگره آمریکا در تحلیلی نوشت: در تاریخ ۲۶ آوریل، انفجاری ویرانگر شهر بندری پرجنب‌وجوش بندرعباس در ایران را لرزاند و جان ۵۷ نفر را گرفت. این انفجار در بزرگ‌ترین مرکز کانتینری ایران، رخ داد و امواج شوک‌آوری را به شهر فرستاد که شیشه‌های پنجره‌ها را شکست. در میان این فاجعه، واکنش مردم ایران درس مهمی برای سیاست‌گذاران آمریکایی به همراه داشته است. نباید ظرفیت ایران برای اتحاد در برابر بحران‌ها را دست‌کم گرفت.
با وجود مشکلات اقتصادی، ایرانیان پس از انفجار بندرعباس متحد شدند، در سراسر کشور، مردم برای اهدای خون به آسیب‌دیدگان صف کشیدند. پزشکان و روان‌شناسان در سراسر کشور برای کمک به مصدومان و افرادی که از این فاجعه آسیب روانی دیدند، داوطلب شدند و مکانیک‌های خودرو برای تعمیر رایگان خودروهای آسیب‌دیده و دیگران برای ارسال شیشه جهت تعمیر پنجره‌های شکسته خانه‌ها اقدام کردند.
ایرانیان، فارغ از گلایه‌های‌شان، در مواجهه با رویدادهای خارجی یا فاجعه‌بار، اولویت را به انسجام ملی می‌دهند، پدیده‌ای که به اثر اتحاد حول پرچم معروف است و در آن شهروندان در زمان‌های بحران پشت دولت خود متحد می‌شوند.
این واکنش، روایتی را که برخی گروه‌های مخالف ایرانی و تحلیلگران غربی ترویج می‌دهند، به چالش می‌کشد؛ روایتی که ادعا می‌کند نارضایتی عمومی از دولت، ایران را آسیب‌پذیر کرده و مردم ممکن است از مداخله خارجی استقبال کنند. اما حمایت گسترده پس از انفجار نشان‌دهنده چیزی متفاوت است. ایرانیان، فارغ از نارضایتی‌هایشان، در مواجهه با رویدادهای خارجی یا فاجعه‌بار، اولویت را به انسجام ملی می‌دهند
اتحاد نشان داده‌شده در بندرعباس، یادآور واکنش عمومی در طول جنگ ایران و عراق است؛ پیشینه‌ای تاریخی که هشداری جدی به کسانی می‌دهد که برای تهاجم به ایران تبلیغ می‌کنند. در سپتامبر ۱۹۸۰، صدام حسین، با این تصور که ایران پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ تضعیف شده، حمله‌ای را آغاز کرد و انتظار پیروزی سریع داشت. او معتقد بود که آشوب داخلی و شکاف‌های قومی، ایران را از دفاع منسجم بازمی‌دارد. این اشتباه محاسباتی صدام، تحت تأثیر گروه‌های مخالف ایرانی و برخی نیروهای دیگر بود که ادعا می‌کردند ایرانیان بیش از حد ناراضی‌اند تا از کشورشان دفاع کنند.
اما ایرانیان، از جمله شبه‌نظامیان و داوطلبان عادی، متحد شدند و تهاجم عراق را دفع کردند. تا سال ۱۹۸۲، ایران تقریباً تمام سرزمین‌های ازدست‌رفته را بازپس گرفت. اشتباه صدام از دست‌کم گرفتن تاب‌آوری مردم ایران و تمایل آن‌ها به کنار گذاشتن اختلافات داخلی برای دفاع از میهن ناشی می‌شد. این یک استثنا نبود، بلکه ویژگی تکرارشونده واکنش ایران به تهدیدات خارجی است.
برخی گروه‌های مخالف ایرانی و تندروهای غربی همچنان روایتی مشابه با فرضیات اشتباه صدام ترویج می‌دهند. شواهد تاریخی و معاصر اما این دیدگاه را رد می‌کند؛ در طول جنگ ایران و عراق، اختلافات داخلی مانع دفاع متحدانه نشد. به همین ترتیب، انفجار بندرعباس به اقدامات همبستگی ملی منجر شده است. ایران امروز، کشوری منزوی نیست. این کشور ارتش و برنامه موشکی نسبتاً پیشرفته‌ای توسعه داده و از طریق شبکه‌ای از متحدان در سراسر خاورمیانه نفوذ قابل‌توجهی دارد.
سیاست‌گذاران غربی باید دیپلماسی را در اولویت قرار دهند و با ایران تعامل کنند. داده‌های افکار عمومی نیز روایت تندروها را پیچیده‌تر می‌کند. در حالی که برخی ایرانیان از سیاست‌های دولت خود ابراز نارضایتی می‌کنند، آن‌ها همچنین به حاکمیت ملی کشورشان اهمیت می‌دهند. نظرسنجی‌های اخیر نشان‌دهنده حمایت از حضور نظامی منطقه‌ای ایران است که حاکی از ترجیح برای قدرت ملی به جای دخالت خارجی است. این احساسات با همبستگی دیده‌شده در بندرعباس همخوانی دارد، جایی که تمرکز بر بهبود جمعی و نه تفرقه بود.
