به گزارش خبرگزاری مهر، آئین رونمایی کتاب «خیام در فرهنگ مردم ایران» اثر عباس قنبری عدیوی، با همکاری بنیاد ایران‌شناسی شعبه استان چهارمحال و بختیاری و انتشارات نیوشه در مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.
در آغاز قدمعلی سَرّامی، ادیب پیشکسوت، شعر خیام را زبان ناخودآگاه ایرانیان دانست که در همه شئون زندگی ما حضور دارد، و افزود: او شخصیتی مرزشکن است که همه اقشار و گروه‌های فکری او را از خودشان می‌دانند.
در ادامه اردشیر صالح‌پور، پژوهش‌گر فرهنگ مردم و هنرهای نمایشی، شعر خیام را باغچه‌ای آراسته و سفته و سنجه توصیف کرد و گفت: این اشعار گاه پرسشی‌ست و گاه حکمی. گاه قطعیتی تام دارد و گاه شک و تردید و گاه مطایبه و گاه افسوس. اما فلسفه زیست‌مانی او توصیه به شادزی بودن است. شعر خیام این امکان را داشت تا به میان مردم برود؛ از حمام‌ها و کاشی‌ها تا فرش‌ها و ماشین‌ها و حتی خیام‌خوانی، و این یک اقبال و موهبت است.
احمد مسجدجامعی، قائم‌مقام مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی نیز در این برنامه اظهار کرد: خیام بیش از دیگر شاعران فارسی‌زبان در جهان معرفی شده است هرچند نباید خیامِ ریاضی‌دان را فراموش کرد که تقویم خورشیدی را تنظیم کرد.
محمد جعفری قنواتی، مدیر دانشنامه فرهنگ مردم ایران سخنران بعدی بود که نوروزگاه شدن مزار خیام را به این سبب دانست که هیچ‌کس مثل او به مسائل اساسی نوع بشر توجه نکرده است، و افزود: اگرچه زندگی و شعر او درگیر افسانه شده است اما مهم برای فولکلورپژوهان زمینه اجتماعی است که افسانه‌ها در آن ساخته شده است. از یاد نبریم هرقدر الحاقیات دیوان بیشتر باشد، یعنی بیشتر در میان مردم رواج داشته و بیشتر خوانده شده است.
عباس قنبری عُدیوی، مؤلف کتاب در سخنانی بیان کرد: من همیشه با خیام زندگی می‌کردم و دوستش داشتم و در این کتاب، به‌سراغ خیام در فرهنگ مردم ایران رفتم و روی ٢٠٠ سنگ قبر شعر او را دیدم. شعر خیام زنده در روستاها و شهرهای و نماینده گفتمان ایرانی یعنی خرد و مهر و شادی است و به‌همین‌دلیل است که چارینه‌هایش را از قالی‌باف بر حاشیه فرش تا تاکسی‌ران‌ها بر پشت ماشین می‌نویسند اما افسوس که دیگران با او برای خود تاریخ می‌سازند و در این‌جا کسانی می‌خواهند مزارش را تخلیه و تخریب کنند.
در پایان این مجلس، از کتاب «خیام در فرهنگ مردم ایران» چهره‌گشایی شد.
