منطقه اقتصادی پارسیان از نظر موقعیت جغرافیایی در نقطه‌‌‌‌ای منحصربه‌‌‌‌فرد قرارگرفته‌است؛ بین بندر لنگه و عسلویه، جایی‌که برخلاف همسایگان خود هنوز فضای صنعتی اشباع نشده‌‌‌‌ای دارد. این منطقه ۹۸۰۰ هکتاری که در فاصله ۱۰کیلومتری از خود پارسیان واقع‌شده، در اختیار وزارت صمت قرار دارد و اکنون با هدف توسعه صنایع معدنی و پتروشیمی مانند فولاد، آلومینیوم و مشتقات گازی، برنامه‌‌‌‌ریزی شده‌است. از مهم‌ترین مزیت‌های این منطقه، امکان واردات ماشین‌آلات صنعتی بدون پرداخت گمرک است. سرمایه‌گذاران می‌توانند تجهیزات کارخانه‌‌‌‌های خود را مستقیما وارد‌کرده و در همان‌‌‌‌جا به‌کار بگیرند. همچنین دسترسی مستقیم به دریا مزیتی بزرگ برای تامین آب مورد‌نیاز صنایع محسوب می‌شود. نکته قابل‌‌‌‌توجه دیگر، در اختیار‌بودن زمین‌‌‌‌ها توسط دولت است؛ امری که در شرایط عادی به‌دلیل حضور اهالی محلی و موانع حقوقی ممکن نبود.
اکنون دولت این زمین‌‌‌‌ها را با نرخ‌هایی اجاره می‌دهد که به‌‌‌‌وضوح نشان می‌دهد انگیزه سودآوری برای دولت در اولویت نبوده و هدف اصلی، توسعه صنعتی و محرومیت‌‌‌‌زدایی است. با وجود این امتیازات، پارسیان در رقابت با منطقه اقتصادی لامرد در استان فارس قرار دارد؛ منطقه‌ای که تنها ۳۰کیلومتر فاصله هوایی با پارسیان دارد و از طریق اتوبان جدید، ۵۵کیلومتر راه زمینی آن را به‌هم متصل می‌کند. این مجاورت باعث هم‌‌‌‌پوشانی منافع و گاه، رقابت‌های زیرساختی و صنعتی میان دو منطقه شده‌است. در عین حال، پارسیان با وجود نبود منابع طبیعی چشمگیر، در حال تبدیل‌شدن به یک پایگاه صادراتی-وارداتی مهم برای صنایع معدنی کشور است. حتی سنگ مورد‌نیاز برای ساخت اسکله‌‌‌‌ها نیز از معادن محدود همان منطقه توسط قرارگاه خاتم تامین می‌شود؛ الگویی که در کشورهای جنوب خلیج‌فارس نیز مسبوق به‌سابقه است.
برای اینکه منطقه اقتصادی پارسیان بتواند به نقش محوری خود در توسعه صادرات صنایع معدنی و پتروشیمی برسد، به حدود ۴میلیارد دلار سرمایه‌گذاری زیرساختی در فاز‌نهایی نیاز دارد. زیرساخت‌هایی نظیر برق، آب، گاز و جاده اکنون تا حدی آماده شده‌اند، اما توسعه کامل آنها مستلزم سرمایه‌گذاری گسترده‌‌‌‌تری است. در حوزه تامین برق، افق طرح توسعه ۴هزار‌مگاواتی برای نیروگاه منطقه تعریف‌شده که تامین آن بیش از ۲میلیارد دلار هزینه خواهدداشت. همچنین احداث آب‌‌‌‌شیرین‌‌‌‌کن‌‌‌‌ها در دستور کار قرار دارد و یک سرمایه‌گذار خصوصی نیز اعلام آمادگی کرده، اما اجرای طرح نیازمند پیش‌‌‌‌خرید از سوی سایر سرمایه‌گذاران است؛ مشکلی که فعلا به‌دلیل محدود‌بودن تعداد فعالان، روند پیشرفت را کند کرده‌است. از سوی دیگر، مسیر انتقال گاز(آی‌‌‌‌گت) از شمال منطقه عبور می‌کند و اکنون ۲۰ تا ۳۰میلیون متر‌مکعب گاز به منطقه تخصیص یافته‌است.
به‌دلیل افت فشار گاز، تصمیم گرفته‌شده که به‌‌‌‌جای تقویت فشار از ابتدای خط انتقال، هر سرمایه‌گذار بر اساس نیاز صنعتی خود ایستگاه تقویت فشار گاز احداث کند؛ تدبیری که نگرانی‌ها درباره تامین گاز را تا حد زیادی کاهش داده‌است. در حال‌حاضر، ۴ پست اسکله در پارسیان به بهره‌‌‌‌برداری رسیده که ظرفیت پهلوگیری کشتی‌هایی با تناژ ۸۰هزار‌تن را دارد، اما هدف‌گذاری ما رسیدن به ۱۹پست اسکله است؛ نقطه‌‌‌‌ای که پارسیان را به دومین بندر بزرگ کشور بعد از شهیدرجایی تبدیل خواهد کرد. با تحقق این چشم‌‌‌‌انداز، ظرفیت صادرات منطقه به حدود ۴۰میلیون‌تن کالا در سال‌خواهد رسید. از منظر مالی، رایزنی‌‌‌‌هایی با صندوق توسعه‌ملی انجام‌شده و تفاهم‌نامه‌‌‌‌ای برای جذب تا سقف ۵۰۰میلیون دلار سرمایه در حال پیگیری است. همچنین برنامه‌هایی برای اتصال ریلی منطقه به شبکه سراسری در دست بررسی است.
