به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،اعلام شد ۴۰ درصد تهرانی‌ها چاق هستند! این فقط یک عدد نیست؛ زنگ خطر است. آژیر وضعیت قرمز برای پایتخت‌نشینانی که هر روز در ترافیک، گرانی، اضطراب و ناامیدی دست‌وپا می‌زنند.

و اما آخرین آمارها نشان می‌دهد حدود ۶۰ درصد بزرگسالان ایرانی با اضافه‌وزن درگیرند، و کودکان هم در همان مسیر حرکت می‌کنند. اما چرا؟ دلیلش فقط بشقاب پلو و نوشابه نیست، ماجرا عمیق‌تر و دردناک‌تر است.

فقر، غذا را بیمار می‌کند

وقتی اقتصاد فرو می‌ریزد، سفره‌ها هم سقوط می‌کنند. وقتی مردم پول خرید میوه و پروتئین ندارند، راهی سوپرمارکت می‌شوند برای خرید چیپس، سوسیس، نوشابه و نودل آماده. غذاهایی که سیر می‌کنند اما می‌کُشند. ارزان‌ترین‌ها، پرکالری‌ترین‌ها هستند. مردم بین گرسنگی و غذای مسموم باید یکی را انتخاب کنند؛ و انتخابشان ناگزیر است.

افسردگی‌ ایرانی، چاقی ایرانی

از این بدتر، بمب ساعتی اضطراب است. مردم از فردا نمی‌دانند، از اجاره‌خانه می‌ترسند، از آینده بچه‌هایشان وحشت دارند. این حجم از استرس یعنی ترشح مداوم کورتیزول؛ هورمونی که مستقیماً بدن را وارد حالت ذخیره چربی می‌کند. خیلی‌ها شب‌ها با دلشوره می‌خوابند و صبح با ولع غذا بیدار می‌شوند. پرخوری عصبی، افسردگی آتیپیک، اختلال اضطراب فراگیر؛ همه این‌ها در قامت اضافه‌وزن ظاهر می‌شوند و کسی حتی اسم‌شان را هم نمی‌داند.

چاقی، محصول حاکمیتی است که از روان مردم غافل است

بیایید صریح باشیم؛ چاقی فقط یک معضل بهداشتی نیست، نشانه‌ای است از جامعه‌ای که زیر بار فشار اقتصادی له شده است. وقتی درمان روان‌شناختی لوکس حساب می‌شود و وعده غذایی سالم یک امتیاز اشرافی تلقی می‌شود، چاقی نه یک انتخاب، بلکه یک سرنوشت تحمیلی است.