به گزارش "ورزش سه"، امشب ۵۵ هزار هوادار نراتزوری برای تماشای بازی مقابل پاری‌سن‌ژرمن روی صفحه نمایش بزرگ در ورزشگاه سن‌سیرو گرد آمدند. انتظار طولانی، لباس‌های آبی و مشکی، مسیر همیشگی به استادیوم و حتی جوراب‌های شانس برای این روز خاص، جزئیاتی بودند که هواداران هرگز فراموش نخواهند کرد. اما بیش از همه، حس ناامیدی و ناتوانی پس از شکست سنگین ۵-۰ مقابل پاری‌سن‌ژرمن در ذهنشان حک شد.
سن‌سیرو برای یک جشن بزرگ آماده شده بود، گویی بازی در میلان برگزار می‌شد. هواداران از سراسر ایتالیا و حتی از شهرهایی مثل فرانکفورت، بروکسل و لیسبون آمده بودند، با شعار معروف: «برای تمام آن کیلومترهایی که برای تو طی کردم...». فضای ورزشگاه پرشور بود و هواداران با پیراهن‌های شماره ۱۰ لائوتارو مارتینز، شماره ۲۲ میلیتو یا حتی شماره ۵۵ ناگاتومو، آماده حمایت بودند. صف‌های طولانی ورودی و حال و هوای متفاوت هواداران، ترکیبی از اعتمادبه‌نفس و ترس را نشان می‌داد.
درون استادیوم، خرافات هم نقش داشت؛ یکی از هواداران نمک پشت سرش ریخت تا شانس بیاورد، اما این شانس به اینتر روی نکرد. وقتی بازی شروع شد، هواداران با دیدن دوناروما او را هو کردند و با نمایش لائوتارو فریاد کشیدند. اما گل‌های زودهنگام اشرف حکیمی و دزیره دوئه صدای هواداران را خاموش کرد. فرصت گلزنی تورام لحظه‌ای امید را زنده کرد، اما با شروع نیمه دوم، روحیه هواداران فرو ریخت. گل سوم دوئه باعث شد عده‌ای ورزشگاه را ترک کنند و گل چهارم کواراتسخلیا این موج را تشدید کرد.
نیم ساعت مانده به پایان، سن‌سیرو به سرعت خالی شد. در پایان، شکست ۵-۰، سنگین‌ترین باخت تاریخ فینال‌های لیگ قهرمانان، هواداران را در بهت فرو برد. بسیاری با چشمان اشک‌بار ماندند، اما خیلی‌ها در سکوتی تلخ ورزشگاه را ترک کردند. آنچه می‌توانست شبی پر از شادی باشد، به عمیق‌ترین ناامیدی تبدیل شد.
