به گزارش "ورزش سه"، پیدا کردن منطق و انسجام در فوتبال، وقت تلف کردن است. دو سال پیش، اینتر به فینال رسید و منچسترسیتی نراتزوری را به عنوان قربانی قطعی در نظر داشت، اما شکست اینتر در آن فینال تنها نتیجه جزئیاتی اندک بود و سزاوار باخت نبودند. دومین فینال لیگ قهرمانان در سه سال، که با حذف غول‌هایی مثل بایرن و بارسلونا به دست آمده بود، این تصور را ایجاد می‌کرد که نراتزوری تیمی مستحکم است، آماده برای تاریخ‌سازی یا دست‌کم برای ایجاد دردسر جدی برای حریف. اما هیچ‌کدام از اینها اتفاق نیفتاد.
پاری‌سن‌ژرمن تیمی را درهم کوبید که دیگر توانی برایش نمانده بود. انرژی تیم تمام شده بود، چند بازیکن کلیدی‌اش (پاوار، دی‌مارکو، مخیتاریان) بیش از ۶۰ دقیقه دوام نیاوردند و حتی عضلات بازیکن تعویضی مثل بیسک هم کمتر از ۱۰ دقیقه تحمل کردند.
اینزاگی به دنبال سه‌گانه بود، این را اعلام کرد و با تمام توان برایش جنگید. او کار بزرگی انجام داد، اما تاریخ ثبت خواهد کرد که هیچ جامی نبرد و تحقیری تاریخی نصیبش شد. این است ماهیت فوتبال.
