همشهری آنلاین: وقتی با امیر عابدینی صحبت می‌کنیم، بی‌اختیار یاد دوران طلایی مدیریت او در پرسپولیس می‌افتیم. همین عملکرد درخشانِ چند ساله بهانه‌ای است برای مصاحبه با او؛ کسی که در دهه ۷۰ نظام باشگاه‌داری در پرسپولیس را جا انداخت و درآمدزایی را به بهترین شکل ممکن انجام داد. با او که سابقه ریاست فدراسیون فوتبال را نیز در کارنامه دارد، پیرامون اتفاقات مدیریتی در پرسپولیس گپ زدیم، به علی پروین رسیدیم و با اسماعیل کارتال به پایان رساندیم.
رضا درویش؟ اتفاق جدیدی رخ داده؟
من اعتقاد دارم بدترین روش ممکن این است که وقتی مدیری فعالیتش را انجام می‌دهد، پیچ و مهره‌های صندلی او را شل کنند. همانطور که یک مدیر مثل رضا درویش تعهد دارد و باید تا لحظه آخر از اساسنامه، قاموس و مرامنامه باشگاه دفاع کند، وظیفه هیات‌مدیره هم همین است. آن‌ها یا باید با مدیرعامل به قطع همکاری برسند یا از او در مقابله با هر دسیسه‌ای محافظت کنند.
متأسفانه همانطور که می‌گویید این ماجرا را در باشگاه پرسپولیس شاهد نبودیم. درویش در اوج کار مورد عطاب و خطاب هواداران قرار گرفت. وظیفه هیات‌مدیره این بود که ابتدا بررسی میدانی انجام بدهد و اگر حق با مردم بود، به درویش بگوید تشکر و خدانگهدار. اینکه بروند با چند گزینه دیگر صحبت کنند و در انتها هم به نتیجه نرسند، دردی از دردهای پرسپولیس دوا نکرد. آن‌هم در چه فصلی؟ فصل نقل و انتقالات که بدترین زمان برای قطع همکاری با مدیرعامل یک باشگاه است.
باید بر اساس برنامه‌ها و اهدافی که از پیش تعیین شده، عملکرد درویش را قضاوت کرد. موفقیت یک باشگاه، صددرصد به مدیرعامل مربوط نمی‌شود. یک باشگاه، کادرفنی، بازیکن، مدیرفنی، سرپرست و .. دارد؛ از طرفی مدیریت و کنترل هم بر عهده بخش ستادی است. من نمی‌گویم درویش عالی بوده اما به نظرم می‌تواند نمره قبولی بگیرد.
حداقل ۱۲ می‌دهم. با اینکه هیچوقت با درویش روزگار خوشی نداشتم و ندارم اما نباید چشم‌های‌مان را ببندیم و انصاف را کنار بگذاریم. البته که درویش اشتباهاتی هم انجام داده که قابل دفاع نیست. با این حال به جز دو گزینه به نام‌های حسین خبیری و علی‌اکبر طاهری، بقیه گزینه‌ها که نام‌شان مطرح شده از درویش ضعیف‌تر هستند. آن‌ها بیایند، شرایط پرسپولیس از دوره درویش بدتر خواهد شد.
من هم معتقدم که این اواخر دخالت‌های بیرونی تأثیر منفی روی باشگاه گذاشت. اتفاقاتی که بین سروش و ... رخ داد و حرف‌های درون باشگاه به بیرون رسید. این‌ها مدیریت نشدند. چرا؟ چون دیگران داشتند از خارجِ باشگاه تحرکاتی را مدیریت می‌کردند. این ضعف درویش بود که اجازه چنین کارهایی را داد. با این حال پرسپولیس در چند فصل اخیر، ابتدا بهتر از رقیب اصلی خود یعنی استقلال نتیجه گرفته و سپس در حد معذورات، بازیکن و مربی خریده. متأسفانه برخی اتفاقات دست هیچ‌کس نیست؛ نه درویش، نه من و نه اعضای هیات‌مدیره.
من اعتقاد دارم باید به همه پیشکسوتان اجازه بدهیم تا حرف‌شان را بزنند. باید به انتقاد دلسوخته‌هایی مثل بهروز رهبری‌فرد، بهروز سلطانی، مرتضی فنونی‌زاده، محمد پنجعلی، فرشاد پیوس، حمید درخشان، رضا شاهرودی، جواد منافی و ... گوش بدهیم. آیا ما می‌توانیم ادعا کنیم که از درخشان پرسپولیسی‌تر هستیم؟ پس آن‌ها باید انتقاد کنند و ما درس بگیریم. من حرف‌های رهبری‌فرد را کامل نشنیدم و نخواندم اما او آدمی نیست که برای دلِ این و آن حرف بزند.
بالاخره این‌ها با هم زندگی کرده‌اند؛ من نمی‌توانم از آقای پروین دفاع کنم. خودش باید این کار را انجام بدهد.
( می‌خندد ) ببینید پوزیشن‌ها باید تعریف شود. اگر پروین مسوولیتی گرفته، باید پاسخگو باشد. اینکه نمی‌شود اگر پرسپولیس خوب نتیجه گرفت، بگویید من تصمیم گرفتم و اگر بد بود پنهان شوید. اگر مسوولیت دارید و مشاور عالی هستید که به قول خودتان همان کشک است، باید جواب بدهید. نمی‌شود که همیشه کنار درویش باشید و بعد بگویید مسوولیتی ندارید.
صلوات بفرستید.
از نظر من کلاس پرسپولیس بالاتر از کارتال است.
نشد دیگر؛ حرف دهان من نگذارید. من گفتم سطح پرسپولیس فراتر از مربی ترکیه‌ای است. معتقدم اگر پرسپولیس می‌خواهد مربی خارجی بیاورد، او باید تراز اول باشد. یکی مثل فیلیکس ماگات، استانکو، ایویچ و ... مربیانی در سطح کارتال چیزی برای فوتبال ما ندارند و نمی‌توانیم از آن‌ها نکات آموزشی را یاد بگیریم. خلاصه اینکه اگر پرسپولیس مربی داخلی یا خارجی می‌آورد، باید او جزو نخبه‌ها باشد.
از نظر من یحیی گل‌محمدی و مهدی تارتار. آن‌ها چیزی کمتر از کارتال ندارند و در سطح او هستند. بنابراین اعتماد به آن‌ها راه دوری نخواهد رفت.
