به گزارش "ورزش سه"، فرانچسکو آچربی تصمیم گرفته دعوت لوچانو اسپالتی برای حضور در اردوهای ماه ژوئن تیم ملی ایتالیا را نپذیرد. او با انتشار پیامی در شبکه‌های اجتماعی، دلیل این تصمیم را توضیح داد و تاکید کرد که موضوع نه ناشی از عصبانیت است و نه به فینال تلخ لیگ قهرمانان مربوط می‌شود؛ بلکه همه چیز به یک چیز ختم می‌شود: احترام.
این تصمیم یک روز پس از شکست سنگین ۵-۰ اینتر مقابل پاری‌سن‌ژرمن در فینال لیگ قهرمانان اروپا اعلام شد. آچربی که بار دیگر به لیست تیم ملی دعوت شده بود، در نهایت ترجیح داد در اردو شرکت نکند.
او در صفحه رسمی اینستاگرامش نوشت: «پس از تفکر بسیار، امروز به سرمربی اطلاع دادم که دعوت به تیم ملی را نمی‌پذیرم. این تصمیمی سبک‌سرانه نیست، چرا که پوشیدن پیراهن آتزوری همیشه برای من افتخار و منبع غرور بوده است. با این حال، احساس کردم با توجه به اتفاقات اخیر، شرایط برای ادامه این مسیر به‌گونه‌ای آرام و سازنده فراهم نیست.
من به دنبال بهانه یا دلسوزی نیستم؛ تنها چیزی که می‌خواهم، احترام است و اگر این احترام از سوی کسانی که باید یک گروه را هدایت کنند وجود نداشته باشد، ترجیح می‌دهم کنار بکشم. من کسی نیستم که به حضور در اردوی تیم ملی بچسبم. همیشه تمام توانم را گذاشته‌ام اما وقتی می‌بینم دیگر جایی در برنامه‌های مربی ندارم، دلیلی برای ماندن وجود ندارد. این تصمیم من است و همان‌طور که به مربی گفتم، تصمیمی نهایی نیست و از روی عصبانیت یا افسردگی بابت فینال از دست‌رفته گرفته نشده. فقط احساس کردم زمان آن رسیده که گامی به عقب بردارم. برای تیم ملی و هم‌تیمی‌هایم بهترین‌ها را آرزو می‌کنم و مثل همیشه با همان تعلق‌خاطر از آن‌ها حمایت خواهم کرد.»
فرانچسکو آچربی نخستین‌بار در سال ۲۰۱۴ به تیم ملی دعوت شد اما از سال ۲۰۱۹ به یکی از مهره‌های کلیدی آتزوری تبدیل شد و با این تیم، قهرمانی در یورو ۲۰۲۰ را تجربه کرد. آخرین بازی ملی او به نوامبر ۲۰۲۳ بازمی‌گردد؛ جایی که در دیدار حساس مقابل اوکراین در مقدماتی یورو، ۹۰ دقیقه کامل در میدان بود.
آچربی در یورو سال گذشته حضور نداشت. علت آن هم مصدومیت کشاله ران بود که در نهایت منجر به عمل جراحی شد. با وجود آمادگی دوباره، اسپالتی در ماه‌های اخیر ترجیح داده به مدافعان دیگری اعتماد کند.
سرمربی تیم ملی ایتالیا در واکنش به وضعیت آچربی گفته بود: «او پیش از این هم تردیدهایی داشت. جراحی کرده بود، مشکلات جسمانی داشت...»
